ΓΕΝΟΣ ΜΕ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ-ΙΤΑΛΙΚΑ)
TOMMASI ANTONIO, LICCI FRANCESCAΚωδ. Πολιτείας: 2275-0029
Τιμή Έκδοσης €10.00 | Τιμή Πολιτείας €7.00 | (-30%) |
Κερδίζετε €3.00 |
- Διευκρινίσεις σχετικά με τις τιμές διάθεσης βιβλίων
Παρουσίαση
Τα γκρίκο με το πέρασμα του χρόνου προκάλεσαν ποικίλο ενδιαφέρον: φιλολογικό, ιστορικό, ανθρωπολογικό. Μελετητές, όπως ο Vito Domenico Palumbo (Καλημέρα, 1854-1918) και ο Giuseppe Morosi (Μιλάνο, 1844-1890) ασχολήθηκαν με τη συγκέντρωση γλωσσολογικού και λογοτεχνικού υλικού, το οποίο παρείχε η παράδοση, προσπαθώντας να διασώσουν μια κληρονομιά στην οποία να μπορούν να ανατρέξουν, θέτοντας μπροστά τους ως στόχο την παράταση ζωής ενός πολιτισμού με τον οποίο ειδικά ο Palumbo είχε ταυτιστεί.Παρότι η μοίρα μιας μειονοτικής γλώσσας είναι να χαθεί, ήδη από τη δεκαετία του '70 του περασμένου αιώνα, ποιητές και συγγραφείς της Γκρετσία Σαλεντίνα κράτησαν ζωντανό το ενδιαφέρον για τη γλώσσα χάρη στις εκδόσεις τους: τη μεταγραφή και μετάφραση ποιητικών κειμένων από τον Salvatore Sicuro, κειμένων ιστορικού χαρακτήρα από τον Rocco Aprile, την πολύτιμη συλλογή των Traudia με την επιμέλεια του Giannino Aprile και τα ποιήματα του συμπατριώτη μας Antonio Tommasi, ο οποίος αγάπησε πολύ και διατήρησε ζωντανά στην καρδιά του τα γκρίκο ως μητρική του γλώσσα. [...] (Μια σύντομη αναφορά στα γκρίκο και την ιστορία τους)
Περιεχόμενα
ΣημείωμαΠρόλογος
ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΗΤΑΝ
ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ
ΜΠΡΟΣ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΙ
ΕΙΔΑ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΔΕΣ
ΜΙΛΩ
ΘΑΛΑΣΣΑ
ΛΙΟΤΡΙΒΑΔΕΣ
ΧΩΜΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ
ΚΑΗΚΕ
ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΙ
ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΔΑΓΚΩΜΕΝΟΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΤΑΡΑΝΤΑ
ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ
ΗΞΕΡΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ
ΓΥΡΝΩΝΤΑΣ
ΜΗΝ ΠΕΙΣ
ΠΙΣΤΕΥΕΙ Ο ΚΥΡΗΣ ΜΟΥ
Μια σύντομη αναφορά στα γκρίκο και την ιστορία τους
Σημειώσεις φωνητικής, ορθοέπειας και γραμματικής
Επιμέλεια: Άννα Πλεύρη, Γιοβάνα Βεσσαλά
Κριτικές για το προϊόν
[10/11/2018] ange. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΒαθμολογία:
Τον Ιούνιο του ‘16 έλαβα με το ταχυδρομείο έναν ολιγοσέλιδο μικρού σχήματος τόμο ποιημάτων του Αντόνιο Τομάζι στα γκρίκο. Δίγλωσσο, από τη μια τα γκρίκο, από την άλλη η ιταλική απόδοσή τους. Προηγήθηκε το e-mail του Giuseppe Evangelista. Με το γνωστό λακωνικό του ύφος με ενημέρωνε ότι ήταν καθ'οδόν το βιβλίο και μου έστελνε ένα βίντεο. Άνοιξα το βίντεο. Jeno ma diu glosse. Μια σειρά παλαιών φωτογραφιών, μουσική επένδυση Μάνου Χατζιδάκι και απαγγελία ενός ποιήματος με τίτλο Ida που συνοδευόταν από το κείμενο στα ιταλικά. Έμεινα άναυδος. Ανακάλυπτα μια ιστορία αναπάντεχη, την ιστορία ενός λαού μέσα σ’ έναν άλλο, συναντούσα ξεχασμένους τρόπους έκφρασης, λέξεις που είχα χρόνια ν’ ακούσω, που είχαν μείνει στο παιδικό μου μυαλό μεγαλώνοντας σε προσφυγική γειτονιά του Αιγάλεω. Διαβάζοντας τα ποιήματα του Τομάζι στα γκρίκο ένιωθα τη χαρά του παιδιού που ανακαλύπτει τον κόσμο, στη δική μου περίπτωση τον ανακάλυπτα εκ νέου, θυμόμουν. Κάθε λέξη που κατάφερνα να αποκωδικοποιήσω, να εντοπίσω τις ρίζες της, με γέμιζε ενθουσιασμό, ευτυχία. Πολλές φορές κυλούσαν αυθόρμητα τα δάκρυα, η ποίηση του Τομάζι είναι βασικά θλιμμένη, εκφράζει οργή, νοσταλγία, αγάπη για μια κουλτούρα που χάνεται μαζί με την ιστορία που κουβαλάει. «Περίμενε εφτού», άκουσα να λέει ένας άντρας στη γυναίκα του, που ο Τομάζι γράφει ettu’ και εγώ αρνιόμουν να το πιστέψω, όπως δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι ambro’ είναι το δικό μας μπρος – εμπρός. Γένος, τρομερή λέξη, μαγευτική, δείχνει τις ρίζες του καθενός, προκαλεί πόνο, αυτόν που βγαίνει από την ποίηση του Τομάζι.
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.