Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ

Παρουσίαση

Γραμμένη από τον πατέρα του μεσογειακού νουάρ, Αουγκούστο ντε Άντζελις, Η Δολοφονία του τραπεζίτη δεν μας φέρνει αντιμέτωπους μόνο με ένα πτώμα και τους ύποπτους θύτες, αλλά και με μια κοινωνία που παραδίδεται στον φασισμό. Τη λύση του μυστηρίου αναλαμβάνει ένα πρόσωπο που, αντί να παρακολουθεί φασιστικές φανφάρες, επιλέγει να διαβάζει εν ώρα υπηρεσίας Πόε και Φρόυντ: ο επιθεωρητής Κάρλο ντε Βιντσέντζι, γνωστός και ως "ο Ιταλός Μαιγκρέ".
"Στη χώρα μας δεν γίνονται τέτοια πράγματα, δεν έχουμε ντετέκτιβ, δεν έχουμε μητροπόλεις και κυρίως δεν έχουμε γκάνγκστερ". "Πολύ πιθανόν", απαντούσε ο Ντε Άντζελις, "εμένα όμως μου φαίνεται πως έχουμε και παραέχουμε εγκλήματα". "Αυτά τα πράγματα βλάπτουν τη νεολαία", υποστήριζε το φασιστικό Υπουργείο Λαϊκού Πολιτισμού, "και την ωθούν να διαπράττει εγκλήματα από καθαρή μίμηση και μόνο". "Όχι", έλεγε ο Ντε Άντζελις, "αυτό που βλάπτει είναι η κακή λογοτεχνία". (Από τον πρόλογο του Carlo Lucarelli)

«Το πρώτο μυθιστόρημα του Ντε Άντζελις που μεταφράζεται στη γλώσσα μας είναι και το πρώτο που έγραψε: (...), θα θυμίσει σε πολλούς Άγκαθα Κρίστι, καθώς είναι ένα κλασικό whodunnit και διαδραματίζεται ως επί το πλείστον σε έναν κλειστό χώρο: σε ένα σπίτι ? ένα μεγάλο, ακριβό, αριστοκρατικό σπίτι. Όμως το Μιλάνο είναι εκεί, η ομίχλη είναι εκεί, η Σκάλα είναι εκεί, η Αστυνομική Διεύθυνση είναι εκεί. Και φυσικά θα θυμίσει σε ακόμη περισσότερους Μαιγκρέ. Αυτοί οι δυο, άλλωστε, είναι κομμένοι από την ίδια στόφα». (Κυριάκος Αθανασιάδης, bookpress.gr, 17/08/2021)