ΠΟΣΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ;

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο αυτό της Αρβελέρ.Ξεκαθαρίζει η συγγραφέας πως το Βυζάντιο δεν ήταν ένα θεοκρατικό σκοταδιστικό σχήμα, πλήρες από ανατολικό δεσποτισμό .Αντίθετα σημειώνει πως τα βυζαντινά μοναστήρια διέδωσαν την αρχαία Γραμματεία. Πολλές επιβιώσεις του Βυζαντίου σήμερα μας το θυμίζουν:στην αρχιτεκτονική, στα εκκλησιαστικά τυπικά, στη θρησκευτική ευλάβεια και σε αρκετά στοιχεία της καθημερινότητας . Εύστοχη η παρατήρηση της Αρβελέρ πως η πραγματική ρήξη στη βυζαντινή συνέχεια δεν ήρθε το 1453,αλλά το 1922 με τον ενταφιασμό της Μεγάλης Ιδέας .Είναι αλήθεια πως το όνομα Έλλην ταυτίστηκε με το ειδωλολάτρης και για αιώνες δεν χρησιμοποιούνταν.Ενω,όμως, η συγγραφέας παραδέχεται το Βυζάντιο ως σταθμό στην Ιστορία του Ελληνισμού, επαναλαμβάνει κάποια απαξιωτικά στερεότυπα σε βάρος των Ελλήνων του σήμερα, τα οποία δεν έχουν βάση .Τάχα ότι έχουμε αισθήματα ανωτερότητας,καταδίωξης και πως απορρίπτουμε τον Άλλον . Ισχυρίζεται ότι η Εθνική Ταυτότητα δημιουργείται αποβλέποντας στο μέλλον και όχι στο παρελθόν και ότι είναι ρευστή.Δεν ισχύει αυτό για λαούς με μακραίωνη Ιστορία, όπως τους Εβραίους, τους Κινέζους η τους Έλληνες .Σίγουρα υπάρχουν τομές και ασυνέχειες στην Ελληνική Ιστορία από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο Ελληνικός Λαός ,όμως, αφομοίωσε τους λαούς που συνάντησε στην πορεία του ,όπως η μισγάγκεια. Διατείνεται η Αρβελέρ πως μετά τον 3ο μΧ αιώνα μοναδικό συνεκτικό στοιχείο ήταν ο νόμος και πως μετά το 1453 οι Ρωμιοί μεταλλάσονται σε Έλληνες και Νεοέλληνες. Δηλαδή μετά τη μεταφορά της Πρωτεύουσας στην Κ/πόλη οι κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου αισθάνονταν Ρωμιοί και όχι Έλληνες; Δεν είχαν ξεχωριστή συλλογική συνείδηση; Πολύ μεγάλη ανακρίβεια αυτή....