ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΝΔΕΙΞΕΩΝ

Παρουσίαση

Η θεωρία των δειγματοληπτικών ερευνών είναι μαθηματική και αποτελεί μέρος της θεωρητικής, μαθηματικής στατιστικής. Εντούτοις, η πρακτική της, δηλαδή ο σχεδιασμός και η εφαρμογή της, αναπτύσσονται ως αναπόσπαστο μέρος της συνολικής ερευνητικής διαδικασίας. Η παρούσα εργασία αναφέρεται μόνο στα ζητήματα της δειγματοληπτικής πρακτικής και παρουσιάζει την ιστορία στην Ελλάδα ώστε να υποδειχθούν οι συνέπειες που έχει η απουσία της εφαρμογής της στην αξιοπιστία και την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων των μετρήσεων για τις οποίες σχεδιάστηκε η έρευνα. Όταν η εφαρμογή της μεθόδου συμφωνεί με τη θεωρία, δηλαδή επιλέγεται δείγμα πιθανοτήτων, τότε μπορούμε να ασκήσουμε νόμιμη χρήση της στατιστικής συμπερασματολογίας και τα αποτελέσματά μας να συνιστούν δεδομένα. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, τα αποτελέσματα δεν έχουν καμία αξία και στην καλύτερη εκδοχή μπορεί να θεωρηθούν απλώς ενδείξεις. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Εισαγωγή
Κεφάλαιο 1: Η ιστορία της δειγματοληπτικής θεωρίας και πρακτικής
Κεφάλαιο 2: Η προϊστορία της δειγματοληπτικής πρακτικής στην Ελλάδα
Κεφάλαιο 3: Ο αμερικανός φίλος: Οι δειγματοληπτικές έρευνες των Συμμαχικών Αποστολών το 1946 (το δείγμα πληθυσμού για την Ελλάδα) και οι δειγματοληπτικές έρευνες του Ιδρύματος Rockefeller το 1948 στην Κρήτη
Κεφάλαιο 4: Η καθιέρωση της δειγματοληψίας πιθανοτήτων στην πρακτική της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος και στην εκπαίδευση των στελεχών της: η εποχή Κουβέλη (1955-1969)
Αντί Επιλόγου
Από τις ενδείξεις στα δεδομένα: η διορατικότητα του Σωκράτη Κλαδά
Πηγές - Βιβλιογραφία
Πηγές
Βιβλιογραφία
Παράρτημα
Abstract
Contents
Διαγράμματα
Γραφήματα
Πίνακες