ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ

Παρουσίαση

Η μετα-διπολική περίοδος, την οποία διανύουμε μετά την κατάρρευση της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, χαρακτηρίζεται από την παρουσία στο διεθνές σύστημα μιας και μόνης Παγκοσμίου Δυνάμεως: των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Οι ΗΠΑ είναι, πρώτον, η μόνη Δύναμη η οποία διαθέτει ίδιον Φυσικό Γεωγραφικό Χώρο (Raum), του οποίου μάλιστα έχει επιτύχει την πολιτική και οικονομική ολοκλήρωση, καθιστώντας τον ομοιογενή, και τον οποίο είναι σε θέση να υπερασπίζεται αποτελεσματικώς έναντι έξωθεν επιβουλών - αναδεικνύοντάς τον έτσι, από γεωστρατηγικής και γεωοικονομικής απόψεως, σε Μείζονα Χώρο. Δεύτερον, πέραν αυτού, οι ΗΠΑ είναι η μόνη Δύναμη που διαθέτει δυνατότητες να αναπτύσσει δράση επί παγκοσμίου πλανητικού επιπέδου, τις οποίες και δεν επιθυμεί σε καμμία περίπτωση να δει να συρρικνούνται ή να παρεμποδίζονται από άλλες Δυνάμεις.
Ωστόσο, οι εγκυρότεροι στρατηγικοί αναλυτές των υπερατλαντικών δεξαμενών σκέψεως συμφωνούν στην διαπίστωση ότι οι ΗΠΑ είναι μεν η μόνη Παγκόσμιος Δύναμη (World Power / Weltmacht), πλην όχι και η μόνη Μεγάλη Δύναμη (Great Power / Grossmacht), και εκ του λόγου αυτού χαρακτηρίζουν το επί του παρόντος υφιστάμενο διεθνές σύστημα ως "μονο-πολυπολικό" (uni-multipolar system), συμπίπτουν δε στην εκτίμηση ότι πρόκειται για μεταβατικό φαινόμενο περιορισμένης χρονικής διάρκειας μερικών δεκαετιών, μέχρι της ολοκληρωτικής διαμορφώσεως του νέου πολυπολικού (multipolar) συστήματος του 21ου αι. Κατά την ανάλυσή τους, το αυριανό διεθνές σύστημα θα σύγκειται από πέντε ή έξι ισχυρούς Πόλους Ισχύος, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ θα κατέχουν -στην πλέον ευνοϊκή γι' αυτές περίπτωση- την θέση του "primus inter pares", ενώ στην χειρότερη για τις ίδιες περίπτωση θα υπερκερασθούν από μία Ευρασιατική Δύναμη.
Επί μακρό χρονικό διάστημα, μέχρι της λήξεως του Ψυχρού Πολέμου, φαινόταν ότι η νέα Δύναμη, η οποία, ως συγκροτημένος και ολοκληρωμένος από πάσης απόψεως Πόλος Συγκεντρώσεως Διεθνούς Ισχύος, θα διεκδικούσε μελλοντικώς την στρατηγική πρωτοκαθεδρία έναντι των ΗΠΑ θα ήταν μία ένωση των Δυτικοευρωπαϊκών Δυνάμεων, κυρίως εξ αιτίας της οικονομικής ισχύος της. Εν τούτοις, η ψυχρή και απηλλαγμένη ιδεοληψιών παρατήρηση μάλλον οδηγεί στην διαπίστωση ότι, στην πραγματικότητα, οντότητα κάποιον υπερεθνικού ευρωπαϊκού συνόλου δεν υφίσταται. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΤΑΨΥΧΡΟΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ - Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ: Ο ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ ΔΕΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ Ο.Δ. ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4. ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΑΞΟΝΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΛΟΣΑΞΟΝΙΚΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΟ ΙΡΑΚ, Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΔΕΣΜΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6. Η «ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ». ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΡΙΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΥΑΣΙΓΚΤΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7. ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΗΣ;
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8. ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΗΓΕΜΟΝΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9. ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ Η ΕΥΡΩ-ΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ;
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10. Η ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11. Ο ΡΩΣΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12. ΡΩΣΣΙΑ - ΗΠΑ - ΕΥΡΩΠΗ: ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13. ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΡΩΣΣΙΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14. Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15. ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ, «ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ΚΑΙ ΕΘΝΗ-ΚΡΑΤΗ: ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ