ΤΟΠΙΑ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Παρουσίαση

Τοπία ψυχής και μύθοι πολιτείας. Η ξενάγηση στη χώρα Καμπανέλλη μοιάζει με Οδύσσεια σε 41 σταθμούς, με οδηγό τον μυθικό ήρωα του διαχρονικού Ελληνισμού, που συμπορεύεται νοερά με τον ίδιο το συγγραφέα από το "Οδυσσέα γύρισε σπίτι" (1952) ως την "Τελευταία πράξη" (1997) σε όλα τα βάθη και ύψη της ανθρώπινης ψυχής και της πολιτείας τις αλήθειες και τα ψεύδη. "Μελετώντας τα κείμενα αυτά, με πήρε ο ίδιος ο συγγραφέας από το χέρι και πηγαίναμε, διανύσαμε πορεία μεγάλη από το πρώτο έργο έως το τελευταίο. Τον ακολούθησα, χωρίς να επιβάλω τη δική μου μεθοδολογία. Νομίζω πως αυτή είναι η πιο σωστή και έντιμη τακτική, που φέρνει και τα περισσότερα και πιο έγκυρα αποτελέσματα, με την έννοια πως έτσι διεισδύει κανείς βαθύτερα στην ιδιοπροσωπία ενός σύνθετου συγγραφέα. Άλλωστε οι κόσμοι που ανακαλύπτει κανείς κατά την πορεία, η συνθετότητα και η λεπτότητα που χαρακτηρίζουν τον Καμπανέλλη, δεν σε αφήνουν κιόλας, αν δεν θέλεις να είσαι αυθαίρετος και αχάριστος, να επιβάλλεις μια απ' έξω δεδομένη μεθοδολογία. Και επειδή ήθελα να εισχωρήσω όσο περισσότερο γίνεται στο σύνολο του έργου, όχι σε κάποια ειδική πτυχή ή προβληματική, άφησα τον εαυτό μου να συνδιαλέγεται ελεύθερα με τα ίδια τα κείμενα. Έτσι αποφεύχθηκε η όποια αταίριαστη συστηματικότητα και ως ένα βαθμό και η αναγωγή σε καθαρά θεωρητικές κατηγορίες. Σύνθετες προσεγγίσεις τέτοιας έκτασης και με σύνθετα πορίσματα έχουν αναγκαστικά την προσωπική σφραγίδα της προσωπικότητας του μελετητή". [...] (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Η μέθοδος του Πούχνερ περιλαμβάνει τρεις σειρές ενεργειών. Στην πρώτη τίθεται η παραθετική λειτουργία, η οποία εξυπηρετεί δύο στόχους: την άμεση τεκμηρίωση των ισχυρισμών του και την πληρέστερη πληροφόρηση. Οι παραθέσεις του (τόσο των καμπανελλικών εδαφίων όσο και των κριτικών κειμένων) είναι συχνά εξαντλητικές, αλλά συγκεντρώνουν έτσι όλο το συναφές υλικό. Στη δεύτερη σειρά βρίσκονται οι εστιασμένες διεισδύσεις στην πλοκή, στους διαλόγους και στα βαθύτερα νοηματικά στρώματα, ενώ στην τρίτη σειρά εξιχνιάζονται τα διακειμενικά δίκτυα, που συνδέουν -κρυφά πολλές φορές- τα κείμενα μεταξύ τους, αλλά και με έργα άλλων συγγραφέων.
Πρόκειται για ένα πόνημα μακράς πνοής (το τρίτο που διαθέτουμε σήμερα για τον Καμπανέλλη), το οποίο θα γίνει σημείο αναφοράς για τους μεταγενέστερους ερευνητές, αλλά και βασική πηγή για όσους θα ενδιαφερθούν να μελετήσουν στο μέλλον τον μεγαλύτερο ίσως Έλληνα δραματουργό του 20ού αιώνα. (ΓΙΩΡΓΟΣ Π. ΠΕΦΑΝΗΣ, Book Press [bookpress.gr] 24/10/2010)