ΤΟ ΥΦΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΕΖΟΥ ΛΟΓΟΥ (ΠΑΝΟΜΗΤΡΟΣ Κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Λ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ)

Παρουσίαση

Το πιο λαμπρό επίτευγμα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού παραμένει δίχως άλλο η καλλιέργεια του λόγου, νοουμένου όχι μόνον ως πνευματικού περιεχομένου αλλά και ως μέσου έκφρασης της σκέψης. Αυτή η καλλιέργεια, που κορυφώνεται και φθάνει στην κλασικότητά της τον 4ο αι. π.Χ., απαίτησε μακρό χρόνο εξέλιξης, εφ' όσον άρχισε από το έπος με τον σχετικά απρόσωπο χαρακτήρα, για να καταλήξει μέσω της λυρικής και τραγικής ποίησης στον ανθρωποκεντρικό πεζό λόγο.
Η μελέτη του ύφους είναι στην ουσία μελέτη της πνευματικής πορείας του ελληνικού πνεύματος κι από την άποψη αυτή έχει τεράστια σημασία για την κατανόηση των επιδράσεων που άσκησε και δέχθηκε η κοινωνία με την ανάπτυξη συγκεκριμένων λογοτεχνικών ειδών, όπως η ελεγεία ή η τραγωδία. Πολύ περισσότερο ισχύει αυτό για την μετάβαση από την ποίηση στον πεζό λόγο και την εξέλιξη αυτού του τελευταίου, διότι σηματοδοτεί την ποιοτική ανάπτυξη της σκέψης, που προσπαθεί να αναλύσει και να κατανοήσει τον περιβάλλοντα μακρόκοσμο και μικρόκοσμο, όχι μέσα από τα σύμβολα της ποίησης, αλλά μέσα από την επεξεργασία των εννοιών και της λογικής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η προαριστοτελική τεχνογραφία
Η Ρητορική του Αριστοτέλη και οι επιδράσεις της
Στοιχεία ύφους
Παράγοντες ύφους
Είδη ύφους
Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΥΦΟΥΣ
Το ύφος της πρώιμης ιωνικής πεζογραφίας
Το επιστημονική παρατακτικό ύφος
Το ύφος του Ηροδότου
Το ύφος της πρώιμης αττικής πεζογραφίας
Το αντιθετικό ύφος
Το ύφος της Σοφιστικής
Το ύφος του Πρωταγόρα
Το ύφος του ρήτορα Αντιφώντα
Το ύφος του σοφιστή Αντιφώντα
Το ύφος του Προδίκου
Το ύφος του Θουκυδίδη
Εξωτερική και εσωτερική αντίθεση
Αφαιρετικότητα και πυκνότητα
Μεταβολή
Επιδράσεις από το παρατακτικό ύφος
Γλώσσα
Το λιτό ύφος
Η ψευδοξενοφώντεια Αθηναίων Πολιτεία
Βιβλιογραφία
Ευρετήρια
Ονομάτων - Όρων
Χωρίων