Ο ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Παρουσίαση

Με οντικό και νοηματοδοτικό μεταλλάκτη την οργανική μυθολογία, τα σημεία της εμπεδόκλειας αυτοαναφοράς στο μέρος: «κούρος», «κόρη», «θάμνος», «οιωνός» και «ιχθύς», τα σημεία αυτά, οικείες ήδη σε εμάς, περίκλειστες, αυτοτελείς παρουσίες, οντικές και νοηματοδοτικές μονάδες για τον διατμηθέντα - σπαραγμένο στοχαστικό λόγο, λειτουργούν, -στο εξής- στο πλαίσιο της ανάκτησης του σώματος του λόγου του Ακραγαντίνου στοχαστή, κατ' αρχάς ως μορφο-κλασματικές παρουσίες, σχεδόν συγχρόνως ως οντο-κλασματικές και βέβαια ως μέγα-οντο-κλασματικές παρουσίες, παράλληλα δε ως παρουσίες σημασιο-κλασματικές τελικά, λειτουργούν ως σημεία οντικής και νοηματοδοτικής υπερπλησμονής, δηλαδή ως μη αναπαραστατικές, οντικές και νοηματικές συσπειρώσεις του γίγνεσθαι του Κόσμου / μη αναπαραστατικές, οντικές και νοηματικές πυκνώσεις της ροής του γίγνεσθαι του Κόσμου του γίγνεσθαι του Κόσμου, του οποίου η οντική και παράλληλα η νοηματοδοτική παρουσία, με τη βαρύτητα, το εύρος και -άρα- τη δύναμη που αυτή διαθέτει, εκτινάσσεται προς εμάς ως συσπείρωση ή διαχέεται προς εμάς ως πύκνωση, μέσα από αυτά ταύτα τα σημεία -επαναλαμβάνουμε- της οντικής και νοηματοδοτικής υπερπλησμονής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)