ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΛΗΘΗ

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Η ποιητική συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη με τον τίτλο 'Πολύτιμη Λήθη΄, με σκωπτική και ενίοτε ειρωνική διάθεση προσεγγίζει την ποίηση ως 'κειμενικό σώμα' εντός γίγνεσθαι καθώς και το γίγνεσθαι ως 'ρέουσα αφήγηση' συμβάντων. Με μία ποιητική γραφή φυγόκεντρων σημάνσεων, ο ποιητής προσδιορίζει την οριακότητα μεταξύ μνήμης και λήθης ή, ειπωμένο διαφορετικά φέρει την λήθη εντός μνήμης, ανα-φέροντας πράξεις ανολοκλήρωτες, την ίδια την απουσία του έρωτα, την ατομικότητα που νοηματοδοτεί και νοηματοδοτείται την στιγμή της αμφιβολίας. Ο ποιητής γράφει προσωπικά την ίδια στιγμή που μεριμνά για τον αναγνώστη, για τις απολεσθείσες επιθυμίες, για την διαθετικότητα ενός θανάτου που στον 'πυρήνα' του υποκρύπτει μία αλήθεια: ''Μαθαίνω κάνει πάντα παγωνιά. Κι εσύ δεν πήρες φεύγοντας Ούτε κουβέρτα. Να σκεπάζεσαι καλά με το χώμα σου..'' Τα ποιήματα προσιδιάζουν προς την συγκρότηση ενός ευρύτερου 'κειμενικού σώματος' το οποίο εκβάλλει στην 'αδημονία' της λήθης, της αίσθησης καταγραφής διαμέσου του 'μη', εγκολπώνοντας παράλληλα τους προσίδιους όρους της ύπαρξης της λέξης, και δη της ποιητικής λέξης: προοικονομία 'εκρήξεων', δια-ρρήξεων διαμέσου της μνήμης εντός της 'Πολύτιμης Λήθης'. Η ποίηση καθίσταται 'μήτρα' του ανθρώπινα παράδοξου, του γκροτέσκου με και δίχως 'επωνυμία', της αξίωσης ενώπιον του 'εσύ', της ίδιας λήθης που καθίσταται πρόθεση, γνωσιοθεωρία, οντολογία εκκίνησης.