ΧΑΟΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Η αναφορά στον Λ. Πιραντέλο στο προηγούμενο βιβλίο που διάβασα , το Αγκριτζέντο, με οδήγησε σε τούτη εδώ την πολύ ωραία συλλογή διηγημάτων του. Τα περισσότερα διακρίνονται για την οξύτατη κριτική που ασκεί ο συγγραφέας στην κοινωνική αδικία και τα πάθη των ανθρώπων του καιρού του, χωρίς όμως να λείπουν η λεπτή ειρωνεία και το μαύρο χιούμορ και τα διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον. Τα διηγήματα μοιάζουν πολύ οικεία και πιστεύω ότι τα περισσότερα θα μπορούσαν να είναι περιγραφή της αντίστοιχης ελληνικής πραγματικότητας εκείνης της εποχής με τα θέματα που αναδεικνύουν π.χ. δεισιδαιμονίες της επαρχίας, θρησκευτικές προκαταλήψεις, η υποδεέστερη θέση της γυναίκας, η ταξική εκμετάλλευση , η καταστροφή των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης εμπρός στην εκβιομηχάνιση κ.α. Νομίζω ότι θα αρέσουν στους Έλληνες αναγνώστες καθώς μπορούν να τα "νιώσουν" καλύτερα, μια και μας διακρίνει η ψυχοσύνθεση των λαών του μεσογειακού νότου που είναι σχεδόν όμοια σε Ιταλούς και Έλληνες. Διαβάστε τα γιατί πέρα από τη θεματολογία τους θα σας συνεπάρει και η χαριτωμένη, ανάλαφρη και έξυπνη αφήγηση.

Πολύ καλή συλλογή. Πέρα από τους χαρακτήρες ήταν ενδιαφέρον και το στοιχείο του παράδοξου που κυριαρχεί το οποίο συνδυάζεται και με κοινωνική κριτική(στο ''πηγάδι'' ιδιαίτερα). Στα θετικά στοιχεία συγκαταλέγονται η διάχυτη ειρωνεία(κυρίς στη νυχτερίδα και στην κάπνα, που παίρνει τραγικές διαστάσεις) καθώς και η ποικιλία των επιμέρους θεμάτων που θίγονται. Αναφέρεται στη δεισιδαιμονία(το κοράκι), στην ηθική του επιστήμονα (το καθήκον του γιατρού), στον πολιτικό στοχασμό(παλίνο και μίμι), στα ανθρώπινα πάθη και στις αρνητικές πτυχές(η κάπνα), στη θέση της γυναίκας(πρώτη νύχτα), στη σχέση μεταξύ αλήθειας και ψεύδους στη θεατρική δημιουργία(η νυχτερίδα) και στη μη ανάληψη της ατομικής ευθύνης(εαν, και δεύτερο). Επίσης το μαύρο χιούμορ στην ''αφηρημάδα'' είναι εξαιρετικό.

Καταπληκτική συλλογή διηγημάτων με μορφές κυρίως της ιταλικής υπαίθρου. Μορφές που θα συμφωνήσω κι εγώ μας είναι αρκετά οικείες, μορφές ανθρώπων φτωχών που ζουν κοντά σε πλούσιους ηγεμόνες, δυστυχισμένων ανδρών και γυναικών μέσα σε κοινωνικά πλαίσια που τους περιορίζουν.

Σύντομα διηγήματα με Ιταλική ατμόσφαιρα εποχής...Χαρακτήρες που ως μεσογειακοί και εμείς, καταλαβαίνουμε τα πάθη τους, τις προκαταλήψεις τους και τις χάρες τους...Πραγματικά διαβάζεται απνευστί και σίγουρα θα ψάξω και γι άλλα βιλία οτυ..Άλλωστε από τα λίγα που διάβασα για τη ζωή του Pirandello , ήταν από μόνη της ένα βιλίο ολόκληρο! Οπωσδήποτε θα τον ψάξω κι άλλο! !

Η "Συζήτηση με τη μητέρα μου" είναι απ' τα πιο συγκινητικά διηγήματα που έχω διαβάσει. Και πόσο ωραία την κινηματογράφησαν οι αδελφοί Ταβιάνι...