ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΙΑΝΝΗΣ

Παρουσίαση

Υπάρχουν έργα της λογοτεχνίας που ο πανδαμάτορας χρόνος δεν μπορεί να τα φθείρει, να εκμηδενίσει την αξία και τη σημασία τους, που μέσα απ' την αέναη ροή της ζωής αναδύονται πάντοτε σφριγηλά και αιώνια. Αυτά είναι όσα μεταδίδουν στον άνθρωπο ένα μήνυμα διαχρονικής αξίας, μια ιστορία παραδειγματική που να μπορεί να ισχύει ως πρότυπο ζωής και πράξης των ανθρώπων. Ένα τέτοιο έργο είναι "Οι Άθλιοι". Η ιστορία του Γιάννη Αγιάννη είναι η αγωνιώδης πορεία μιας ανθρώπινης συνείδησης από το βόρβορο και το χάος προς το Αγαθό. Ο Ουγκώ συσχετίζει μ' ένα ρωμαλέο και ανεπανάληπτο τρόπο την περιπέτεια μιας ανθρώπινης ψυχής με την περιπέτεια ενός ολόκληρου λαού και μιας ολόκληρης κοινωνίας σε μια ταραγμένη εποχή. Στις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν όλοι εκείνοι οι ήρωες που γοήτεψαν και γοητεύουν γενεές ολόκληρες αναγνωστών και που εκφράζουν, χωριστά ο καθένας, ένα χαρακτηριστικό ανθρώπινο τύπο, μια συστατική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΙΑΝΝΗΣ
ΒΙΒΛΙΟ ΠΡΩΤΟ: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΟΙΧΟΥΣ
Ι. Η Χάρυβδη του Σαιντ-Αντουάν και η Σκύλλα του Ταμπλ
II. Τι άλλο να κάνεις στην άβυσσο απ' το να κουβεντιάζεις;
III. Ξαστεριά και σκοτεινιά
IV. Πέντε λιγότεροι, ένας περισσότερος
V. Τι ορίζοντα αντικρίζει κανείς απ' το ύψος του οδοφράγματος
VI. Ο Μάριος σκοτισμένος, ο Ιαβέρης λακωνικός
VII. Η κατάσταση χειροτερεύει
VIII. Παίρνουν τους πυροβολητές στα σοβαρά
IX. Όπου γίνεται χρήση του παλιού εκείνου ταλέντου του λαθροθήρα και της αλάθευτης εκείνης τουφεκιάς που επηρέασε την καταδίκη του 1796
Χ. Γλυκοχάραμα
XI. Η τουφεκιά που ποτέ δε λαθεύει και ποτέ δε σκοτώνει
XII. Η αταξία σύμμαχος της τάξης
XIII. Αναλαμπές που περνούν
XIV. Όπου διαβάζει ο αναγνώστης το όνομα της ερωμένης του Ανζολορά
XV. Ο Γαβριάς βγαίνει έξω
XVI. Πώς γίνεσαι από αδελφός πατέρας
XVII. Mortuus pater filium moriturum expectat
XVIII. Το όρνεο που γίνεται θήραμα
XIX. Ο Γιάννης Αγιάννης εκδικείται
XX. Οι νεκροί δεν έχουν άδικο κι οι ζωντανοί έχουν δίκιο
XXI. Οι ήρωες
XXII. Βήμα προς βήμα
XXIII. Ένας Ορέστης νηφάλιος κι ένας Πυλάδης μεθυσμένος
XXIV. Αιχμάλωτος
ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΤΑ ΣΩΘΙΚΑ ΤΟΥ ΛΕΒΙΑΘΑΝ
Ι. Η γη φτωχαίνει, η θάλασσα πλουτίζει
II. Η παλιά ιστορία του υπόνομου
III. Ο Μπρυνεζό
IV. Λεπτομέρειες που αγνοούνται
V. Η τωρινή πρόοδος
VI. Η μελλοντική πρόοδος
ΒΙΒΛΙΟ ΤΡΙΤΟ: ΒΟΥΡΚΟΣ ΑΛΛΑ ΨΥΧΗ
Ι. Ο οχετός και οι εκπλήξεις του
II. Εξήγηση
III. Η παρακολούθηση
IV. Κι αυτός σηκώνει δικό του σταυρό
V. Όπως στη γυναίκα, έτσι και στην άμμο η λεπτότητα μπορεί να κρύβει και δόλο
VI. Η καταβόθρα
VII. Καμιά φορά ναυαγείς εκεί που νομίζεις πως αράζεις
VIII. Το κομμάτι απ' το σκισμένο πανωφόρι
IX. Ο Μάριος δίνει την εντύπωση νεκρού σε κάποιον που ξέρει από τέτοια
Χ. Επιστροφή ενός ασώτου που είχε ασωτέψει τη ζωή του
XI. Το απόλυτο κλονίζεται
XII. Ο γερο-παππούς
ΒΙΒΛΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ: Ο ΙΑΒΕΡΗΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΤΡΟΧΙΑ ΤΟΥ
Ι. Ο Ιαβέρης βγαίνει απ'την τροχιά του
ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: Ο ΕΓΓΟΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ
Ι. Όπου ξαναβλέπουμε το δέντρο με το τσίγκινο έμπλαστρο
II. Ο Μάριος, βγαίνοντας απ' τον εμφύλιο πόλεμο, ετοιμάζεται για τον οικογενειακό
III. Ο Μάριος επιτίθεται
IV. Η δεσποσύνη Ζιλνορμάν καταλήγει να μη βρίσκει πια κακό που ο κύριος Φοσλεβάν μπαίνει στο σπίτι της βαστώντας κάτι υπό μάλης
V. Καλύτερα να σιγουρεύετε τα λεφτά σας στο τάδε δάσος παρά στο δείνα συμβολαιογράφο
VI. Οι δυο γέροι κάνουν ό,τι μπορούν, ο καθένας με τον τρόπο του, για να είναι η Τιτίκα ευτυχισμένη
VII. Η θύμηση των περασμένων σμίγει με την ευτυχία
VIII. Δυο άνθρωποι ανεύρετοι
ΒΙΒΛΙΟ ΕΚΤΟ: Η ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ
Ι. Στις 16 του Φλεβάρη του 1833
II. Ο Γιάννης Αγιάννης εξακολουθεί να έχει το μπράτσο του σε μαντίλι
ΙII. Η αχώριστη
IV. Immortale jecur
ΒΙΒΛΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Η ΥΣΤΑΤΗ ΓΟΥΛΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΠΙΚΡΟ ΠΟΤΗΡΙ
Ι. Ο έβδομος κύκλος και ο όγδοος ουρανός
II. Τα σκοτεινά σημεία μιας αποκάλυψης
ΒΙΒΛΙΟ ΟΓΔΟΟ: ΤΟ ΛΙΟΓΕΡΜΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ
Ι. Η κάτω κάμαρα
II. Κι άλλα βήματα προς τα πίσω
III. Ξαναθυμούνται τον κήπο της οδού Πλυμέ
IV. Έλξη και εξάλειψη
ΒΙΒΛΙΟ ΕΝΑΤΟ: ΥΣΤΑΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΥΣΤΑΤΗ ΑΥΓΗ
Ι. Οίκτος για τους δυστυχισμένους, επιείκεια όμως για τους ευτυχισμένους
II. Ύστατα σπιθοβολήματα ενός λυχναριού χωρίς λάδι
III. Βαρύ είναι το φτερό της πένας για κείνον που σήκωσε τη σούστα του Φοσλεβάν
IV. Λάσπη που μονάχα ξεπλένει
V. Νύχτα που πίσω της υπάρχει η μέρα
VI. Το χορτάρι κρύβει, η βροχή σβήνει