Παρουσίαση
Στις 13 Οκτωβρίου 1984, μετά από απουσία σχεδόν είκοσι χρόνων, ο Ντόκτορ Βίκτορ Χόπε επιστρέφει στο γενέθλιο χωριό του, το βελγικό Βόλφχαϊμ. Οι μικρόψυχοι χωρικοί αντιδρούν με δυσπιστία στον ερχομό του, ειδικά όταν διαπιστώνουν ότι φέρνει μαζί του τρία νεογέννητα μωρά, μονοζυγωτικά τρίδυμα με μια τρομακτική δυσπλασία, τα οποία σπάνια βλέπουν, γεγονός που δίνει λαβή σε διάφορες φήμες. Τελικά ο κόσμος μαθαίνει ότι τα παιδιά είναι σοβαρά άρρωστα. Τι ακριβώς τους συμβαίνει; Κανείς δεν ξέρει. Μόνο η οικονόμος του, η Σαρλότε Μάνχαουτ, κάτι υποψιάζεται, κι αυτό θα το πληρώσει πολύ ακριβά. Και τι συμβαίνει με τον ίδιο το γιατρό; Ιδιοφυής αλλά και ιδιόμορφος, ακοινώνητος, δέσμιος του παρελθόντος του, θα πάρει μια απόφαση που πιστεύει πως θα τον κάνει αθάνατο. "Ο Αγγελοπλάστης" είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο φήμες και σούσουρα, ψιθύρους και κουτσομπολιά. Μια ιστορία για τη θρησκεία και την επιστήμη, την πραγματικότητα και τη φαντασία. Ένα μυθιστόρημα όπου ο καθένας αναζητά την αλήθεια και τελικά βρίσκει μόνο τη δική του αλήθεια και πίστη. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)Κριτικές για το προϊόν
[06/10/2014] Petrosar. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΒαθμολογία:
[28/08/2013] evangelia. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΘριλλερακι με ηρωα ενα σκοτεινο γιατρο που 《ξεφευγει》για να ικανοποιησει προσωπικα κινητρα βαζοντας μπροστα το ονομα της επιστημης. Καλη ιδεα αλλα πολυ φευγατο απο καποιο σημειο και μετα.
Βαθμολογία:
[20/07/2013] AnMakr. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΕνδιαφέρον, με σχετικά γρήγορο ρυθμό, το ολοκλήρωσα σε τρεις ημέρες. Αγγίζει πολλά θέματα, και υπενθυμίζει διλήμματα, αλλά δεν καταφέρνει αυτό που επιχειρεί, να παρασύρει δηλαδή στην αναζήτηση της προσωπικής αλήθειας και πίστης, όπως υπόσχεται το οπισθόφυλλο. Ωστόσο σε εισάγει στον κόσμο της γενετικής και στη σφαίρα που η επιστήμη παύει να υπηρετεί την ανθρώπινη πρόοδο και γίνεται επικίνδυνο εργαλείο με στόχο την ατομιστική πρόοδο του επιστήμονα.
Βαθμολογία:
Αυτό το μυθιστόρημα είναι ένα μπέρδεμα θρησκείας, ψυχολογίας, γεννετικής, κοινωνιολογίας, όλα μαζί σαν σούπα, χωρίς να εμβαθύνει σε τίποτα, όλα μένουν στην επιφάνεια. Ο συμβολισμός αδύναμος και το τέλος εξωφρενικό (τόσο εξωφρενικό που γίνεται αδιάφορο). Στην αρχή του δεύτερου μέρους το βιβλίο έγινε ενδιαφέρον αλλά η γραφή είναι τόσο επίπεδη, σαν καρδιογράφημα νεκρού, που έχασε πολλούς πόντους (έτσι κι αλλιώς ο συγγραφέας το χάλασε πάλι σύντομα με τα άτσαλα μπρος-πίσω στο χρόνο). Τολμηρή προσπάθεια, αλλά ένα πραγματικά κακό αποτέλεσμα.
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.