ΤΡΟΜΟΣ

Παρουσίαση

Σύμφωνα με τα λόγια του συγγραφέα, πρόκειται για μια "ασύμμετρη απάντηση στην Λολίτα του Ναμπόκοφ".
Ένας ήρωας της μετασοβιετικής εποχής που αρνείται να γεράσει...
Ο Μακάνιν στον "Τρόμο" αποτίει φόρο τιμής στην τρίτη ηλικία μέσα από αλλεπάλληλα στιγμιότυπα της καθημερινότητας ενός ηλικιωμένου ανθρώπου που λατρεύει το φεγγάρι, τις γυναίκες, τον έρωτα - που αρνείται να παραδοθεί και να πεθάνει μόνος, κολλημένος σε μια οθόνη τηλεόρασης όπως οι φίλοι του.
Σε σκηνές γεμάτες χιούμορ αλλά και σπαραγμό καταγράφονται με πιστότητα οι ιστορικές στιγμές του πραξικοπήματος κατά του Γκορμπατσόφ, η ζωή στη μετασοβιετική αναδυόμενη ελεύθερη οικονομία, η αγωνία ενός ανθρώπου που βλέπει τη γενιά του να ξεχνιέται και τη νέα γενιά να έχει χάσει κάθε προσανατολισμό.
Ο τρόμος μπροστά στα γηρατειά, στο θάνατο, στη λησμονιά. Ο θρίαμβος της ερωτικής συνεύρεσης κάτω απ' το φως του φεγγαριού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Ο Μακάνιν προσπαθεί να φτάσει την λογοτεχνική αρτιότητα της φιλοσοφίας του Τολστόι - και το πετυχαίνει". (Washington Post Book World)

- Ο «Τρόμος» συνδυάζει τη μικροϊστορία, την «περιπέτεια» ενός γέροντα που δεν θέλει να γεράσει, με τη μεγάλη Ιστορία των κοινωνικοπολιτικών αλλαγών. Πώς τον εμπνευστήκατε;
«Ο "Τρόμος" είναι το κείμενο, στο οποίο ο άνθρωπος νιώθει τον θάνατο, συγχρόνως όμως νιώθει έλξη για τη γυναίκα. Αρχίζει να καταλαβαίνει -γέρος πια! επιτέλους το κατάλαβε!- ότι το μοναδικό αίσθημα που "ισοφαρίζει" τον θάνατο είναι η αγάπη προς τη γυναίκα. Τίποτα άλλο δεν μπορεί να υπερπηδήσει τη Μεγαλειότητά του...!».
- Αληθεύει ότι όλα ξεκίνησαν από την εικόνα των γερόντων που όλως τυχαίως βρέθηκαν μαζεμένοι να παρατηρούν τα τανκς, που με εντολή του Γέλτσιν περικύκλωσαν το Κοινοβούλιο;
«Ναι. Είναι από αυτά τα γεγονότα που σε ταρακουνάνε και σε βοηθούν να αποκτήσεις απρόσμενα μια κοφτερή ματιά στην πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου, που συνεχώς αλλάζει».
- Κάπως έτσι εμπνέεστε;
«Δεν είναι ότι με εμπνέουν ανάλογα γεγονότα, όσο ότι με εξαναγκάζουν να πάρω μια νοητική και υπαρξιακή απόφαση. Ο συγγραφέας εγκαταλείπει τη σκέψη για τη σχέση τού παρελθόντος με το μέλλον και βυθίζεται στο "εδώ και τώρα". Από την αρχή κιόλας της συγγραφής ενός κειμένου νιώθω ένα είδος ταραχής. Σαν σφουγγάρι, αρχίζω να ρουφάω λεπτομέρειες. Από τον αέρα. Από το τίποτα. Σαν εικονική ηλεκτρική σκούπα. Μερικές φορές, αυτή η σκόνη των λεπτομερειών είναι τόσο απρόσμενη, που παρατάω το κείμενο... και σκέφτομαι, ελπίζοντας πως με κάποιον τρόπο θα καταφέρω να επιστρέψω σε αυτό όταν θα έχω γίνει πιο θαρραλέος».
- Ισχύει αυτό που γράφτηκε ότι το βιβλίο σας είναι η «ασύμμετρη απάντηση στη Λολίτα του Ναμπόκοφ»;
«Όχι, όχι. Πρόκειται για μια διαφημιστική κίνηση, που κυριολεκτικά με έβλαψε. Οι εκδότες δεν είχαν αντίληψη του κοινού μου. Το παιχνίδι του Ναμπόκοφ με τις ηλικίες υπάρχει στο μυθιστόρημα. Πείτε, όμως, στις μέρες μας πού δεν το απαντάμε; Το βιβλίο είχε μια ψυχρή υποδοχή, και μόνο τώρα οι κριτικοί άρχισαν να το συζητούν και να ανακαλύπτουν πνευματικές αξίες και ομορφιές. Επιπλέον αποδείχτηκε ότι ο "Τρόμος" είναι το μοναδικό ρωσικό μυθιστόρημα που καταπιάνεται με το τραγικό 1993». (Από συνέντευξη στην ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 11/9/2010)

Περιεχόμενα

Ο ανεπαρκής
Ποιον ψηφίζει ο ανθρωπάκος
Στη μήτρα
Νύμφη
Σόδα "Μπορζόμι"
Γηρατειά - κανάλι πέντε
Οι ληστρικές μου νύχτες
Ήταν τα τανκς που περνούσαν
Ο Λευκός Οίκος χωρίς πολιτική
Η μάχη
Ο Πιοτρ Ιβάνιτς σε πτήση
Οι γέροι και ο Λευκός Οίκος