ΚΑΙΝ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Εκπληκτικός, το τέλος του βιβλίου και η εκδίκηση του καιν ευρηματική, αν βέβαια πιστεύεις στην παλαιά διαθήκη υπάρχει προβλημα

Μία πολύ ενδιαφέρουσα ματιά απέναντι στα συμβάντα της Παλαιάς Διαθήκης. Αρκετά αιρετικός και άκρως απολαυστικός.

To μυθιστόρημα 'Κάιν' του Ζοζέ Σαραμάγκου, ενσκήπτει στο πεδίο της αγωνίας και της αγωνιώδους περιπλάνησης, φέροντας παράλληλα την ιδιαίτερη Σαραμαγκική ιδιότητα: την συγκρότηση ενός υποκειμένου που στέκει παράταιρα, που, στην περίπτωση του Κάιν, βιώνει τις ωδίνες ενός θεϊκού κόσμου που γεννάται. Ο Κάιν αμφισβητεί με την Σαραμαγκική αμφιβολία που συναρθρώνεται με την εντύπωση, σαρκάζει όντας Σαραμαγκικό υποκείμενο που προβάλλει την ανθρωπινότητα του παρόντος, την απώλεια της 'μέγιστης' λέξης, που απευθύνεται στο Θεό που πορεύεται εν τη οδώ της άφεσης: 'έλα μαζί μου'. Ο Κάιν αμφισβητεί την θεϊκή τμηματική τάξη, την ένθεη πνοή πάνω στα πράγματα, τις γραφές της 'απόκληρης' μοίρας, ευρισκόμενος εντός της δυαδικότητας Θεού & ανθρώπου.. Φέροντας την πληγή, αξιώνει να ακούσει, την κρίσιμη στιγμή, αλλά και να ακουστεί. Ο Πορτογάλος νομπελίστας, παραδίδει ένα μυθιστόρημα που ενσωματώνει μία 'αντίστροφη', μία 'άλλη' ιστορία, παραμένοντας πιστό στο πνεύμα του δικού του αθεϊσμού, ενός αθεϊσμού που εκκινώντας από την πεπατημένη, εκβάλλει στο προσίδιο πεδίο της 'θυσίας': της 'θυσίας' διαμέσου του Κάιν, της 'θυσίας' για την 'σωτηρία' αυτού που εννοιολογείται ως Σαραμαγκικός 'κοινός νους'. Στις σελίδες του μυθιστορήματος απαντώνται ζητήματα μίας ενστικτώδους και μη γνώσης, συναρθρώνονται οι πλαισιώσεις ενός λελογισμένου και ενός ριζοσπαστικού αθεϊσμού που ενέχει την επιθετικότητα, την γλώσσα ενός διαλεκτικού αθεϊσμού που εκκινεί από το 'γιατί' της προβολής, την ίδια στιγμή που ο Κάιν δια-κρατεί το βάρος της φόνευσης, της προτίμησης, πορευόμενος προς την τελική 'μάχη': με τον Θεό, με την ανθρώπινη γενεαλογία, με τις αναπαραστάσεις του 'παρείσακτου'. Και αυτός ο 'παρείσακτος' στέκει ενώπιον των επιβεβαιωμένων γραφών, του πρωταρχικού μεσσιανισμού, του αίματος.. Ο Πορτογάλος, με σχεδόν λυρικές αποτυπώσεις, καταγράφει στιγμές-συμβάντα του ανθρώπινου πνεύματος μέσα στην ιστορία, διαμέσου ενός προσώπου, ενός Κάιν που σαρκάζει το περιώνυμο 'ήρθε η ώρα'..

Αιρετικο! Ο Σαραμαγκου απελευθερωνεται ολοκληρωτικα και δεν τρομαζει να τα βαλει με τον ιδιο το Θεο. Η αισθηση μου ειναι οτι στο προσωπο του Καιν βλεπουμε (ατυπα) το συγγραφεα και την προσωπικοτητα του, ειδικα στις συνομιλιες με τα ουρανια οντα ολων των ειδων. Εξαιρετικα ευφανταστο μυθιστορημα και ευκολο στο διαβασμα.

Προσωπικά έχω μεγάλη συμπάθεια για τον Σαραμάγκου διότι μου θυμίζει λίγο από Καζαντζάκη. Αιρετικός, θέτει σε μεγάλη αμφισβήτηση τα όσα θεωρούμε δεδομένα βάσει της Παλαιάς Διαθήκης.