Η ΑΝΟΡΕΞΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Παρουσίαση

Η ποίηση και η ύπαρξη ξέρουμε πόσο είναι αδιάρρηκτα δεμένες. Η ενότητα όμως αυτή των ποιημάτων εστιάζεται περισσότερο στην ύπαρξη. Η ποίηση εδώ δεν είναι αυτοσκοπός. Ο ποιητής δεν ψάχνει στον εαυτό του μέσα, στη φύση, τις πιο ιδανικές εκφάνσεις της ποίησης. Ψάχνει, μέσ' από την ποίηση, δρόμους που να οδηγούν στην ύπαρξη. Στην ύπαρξη ως ουσία, ως προορισμό, ως αναπάντητο ερώτημα, ως μαρτυρία φθοράς και βέβαια ως υποστασιακή αγωνία. Οι στίχοι θυσιάζουν ακόμη και την ομορφιά αν χρειαστεί, γιατί αυτό που έχουν ανάγκη τώρα είναι να εκφράσουν, με όσο γίνεται μεγαλύτερη ακρίβεια, τη συνειδητοποίηση της ύπαρξης, την ασταμάτητη ροή των ωρών πάνω στο δέρμα, χωρίς εξήγηση καμιά να δίνεται από πουθενά. Το μόνο όπλο αντίστασης είναι η ποίηση, που απλώς περιγράφει αυτό που συμβαίνει. Μόνο που αυτό που συμβαίνει παραμένει ασύλληπτο και από την πιο μεγάλη ποιητική φαντασία. (Από την παρουσίαση του εκδότη)

Κ.Α.-Ρ.: Αυτά που συμβαίνουν ιστορικά συνδέονται πάντα με τη δική μας ζωή. Τη δική μου κατάθλιψη μπορώ να την εξηγήσω. Καμιά φορά ο συνδυασμός είναι ολέθριος. Προσπαθώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα του γήρατος και να ζήσω με την ιδέα της απουσίας του μέλλοντός μου. Μπορεί σ’ έναν βαθμό να το πετυχαίνω, αλλά μου αφήνει και μια σκοτεινιά. Αυτό, σε συνδυασμό με όσα συμβαίνουν έξω από μένα, δημιουργεί μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Ο δικός μου προσωπικός λόγος για κατάθλιψη εντείνεται όταν κοιτάω τις ειδήσεις. Με ρωτάνε όλες οι φίλες μου, «τι κάθεσαι και βλέπεις τις ειδήσεις;». Είναι ένα βίτσιο, ένας εθισμός να βλέπω δύο φορές την ημέρα ειδήσεις.
Σ.Δ.: Βοηθάει η ποίηση να ξεφύγουμε απ’ τις ειδήσεις;
Κ.Α.-Ρ.: Ε, βέβαια. Και αυτό είναι το μεγάλο ατού της ποίησης. Όταν είσαι σε μια δύσκολη κατάσταση, πρέπει να διαβάζεις ποίηση.
Σ.Δ.: Τα περιγράφετε όλα, όμως, μελανά και στο ποίημά σας «Εποχή Αντιπάθειας».
Κ.Α.-Ρ.: Ξαφνικά, σου έρχεται και αντιπαθείς όλο το ένστικτο της ζωής. Αυτό το βλέπω και εγώ και άλλοι συνάδελφοί μου. Οι ποιητές είναι και πιο διορατικοί, βλέπεις.
(Από συνέντευξη της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ στον Σταύρο Διοσκουρίδη, LIFO, 27/2/2011)

Περιεχόμενα

Η ανορεξία της ύπαρξης
Φόβος το νέο πάθος
Κάτι τρέχει
Στιγμιαία ζωή
Η όραση του έρωτα
Υπαρξιακές ερωταποκρίσεις
Η θεά Συνήθεια
Τι δίνει η ποίηση και τι παίρνει
Πάει και το φεγγάρι
Ένα απλό κρεβάτι
Απρόσμενη εξέλιξη
Η αλλοτρίωση της έλξης
Η ευλογία της έλλειψης
Σκηνοθεσίες
Μοναχικό
Οι φίλοι μας τα φίδια
Αρχίζει σαν αστείο τραγούδι
Πίνω και καταπίνω
Η μονοσήμαντη φύση
Πρωινό αντίθετο στη μέρα
Λαθρεπιβάτης στο όνειρο
Η νομοτέλεια των δακρύων
Εποχή αντιπάθειας
Κάηκε "ολοσχερώς" το εγώ
Σωσίβιες λεπτομέρειες
Υπενθυμίσεις του έρωτα
Ποιητικό υστερόγραφο