ΤΟ ΡΟΜΑΝΤΖΟ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ

Παρουσίαση

Όλα συνδέονται. Διαβάζοντας αυτό το ερωτικό-αστυνομικό μυθιστόρημα ανοιχτού τέλους, θα καταλάβετε το γιατί. Είναι μια μαύρη κωμωδία, όπου πρωταγωνιστούν: δυο αδίστακτοι, πανούργοι "νονοί", αρχηγοί ισοδύναμων εγκληματικών ομίλων, που παγιδεύονται σε έναν αδυσώπητο πόλεμο αλληλοεξόντωσης δυο πρωτοπαλλήκαρά τους ένας υφυπουργός, αρχιερέας της διαπλοκής και της διαφθοράς μια φαμ φατάλ λαϊκοπόπ τραγουδίστρια μια στριπτιζέζ ανείπωτης σαγήνης μια συγγραφέας ευπώλητων αισθηματικών μυθιστορημάτων ένας υψηλόβαθμος μπάτσος, κρυφός αλλά συνεπής κομμουνιστής ένας γαμπρός ιδιοκτήτη εφημερίδας μεγάλης κυκλοφορίας ένας ρουφιάνος δημοσιογράφος μια πινακοθήκη καθαρμάτων, με κανάγιες κακοποιούς και παρένθετα μιζοδίαιτα πρόσωπα και ο αφηγητής, φάντασμα του παλιού εαυτού του, που, εξαναγκασμένος από τις περιστάσεις, αναδεύεται μαζί τους στον αναμείκτη μιας παράλογης, ομηρικής βεντέτας, αναζητώντας διέξοδο και καταφύγιο στο Περί φωτίσεως και το Περί θανάτου του Ζοζέ Σαραμάγκου. Ένα μυθιστόρημα-παρωδία για το οργανωμένο έγκλημα, τους διεφθαρμένους πολιτικούς, τον έρωτα και τη λογοτεχνία. Γραμμένο εν θερμώ, με πρωτότυπη, ανατρεπτική πλοκή, αλλεπάλληλες δραματικές κορυφώσεις και ένα λυτρωτικό, υποτίθεται, φινάλε, που θα συζητηθεί... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

[...] ο Λύκαρης (αν και εφόσον έτσι λέγεται τελικά ο συγγραφέας, κάτι για το οποίο πολύ αμφιβάλλω) σχολιάζει τις εσωτερικές ιεραρχίες στον λογοτεχνικό κόσμο, τη "διαταξική" γυναικεία λογοτεχνία και την κυρίαρχη εμπορική της θέση σε σχέση με την ποιοτική λογοτεχνία και δευτερεύουσα εντέλει κοινωνική της θέση, ως παράγοντα κοινωνικοποίησης, σήμερα, αλλά και με την ακατανίκητη δύναμη του λόγου, που αποτελεί πάντα όχι ένα απλό μέσο αναπαράστασης του πραγματικού, αλλά κατασκευής και ανακατασκευής του. (ΤΙΤΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ, Η Καθημερινή, 24/3/2012)