Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΜΑΙΟΥ

Κριτικές για το προϊόν

'Η ευθύνη του Μαΐου', όπως τιτλοφορείται η ποιητική συλλογή του Βαγγέλη Χρόνη, αναζητεί εντάσεις, μυστικές λειτουργίες στα αρχαία ερείπια, επιτελείται στους λόγους περί 'συγγνώμης', στην αναγκαιότητα της καθημερινής προστασίας δια της λέξης, στους όρους της ύπαρξης που αναζητεί περισσότερα από αυτά που δύναται να λάβει: που αναζητεί διαρκώς την αίσθηση και το βάθος της παρουσίας, το πρόσημο της προσφοράς, την αναγνώριση της ατομικότητας.
Μεταξύ αίσθησης του ελέους & αίσθησης της φυγής, ο ποιητής Βαγγέλης Χρόνης αναζητεί και προσδιορίζει το 'κάτι παραπάνω' στο πεδίο της ποίησης, διαλέγεται με τον χρόνο που 'σταματά' στις αποφάνσεις, στις κριτικές & στα συμβάντα, αρθρώνει τους όρους της 'άλλης' δι-επαφής με την θνητότητα: ο βίος ως μέτρο των πραγμάτων, ο 'σεσημασμένα' λιτός βίος ως αρχαιοελληνικό μέτρο ενώπιον και απέναντι στις διάστικτες 'Ύβρεις'.
'Η ευθύνη του Μάϊου' συντίθεται από συνδηλώσεις μίας ποιητικής που εκτείνεται και 'δρα' στις περιόδους της εξακρίβωσης, από λέξεις που επανεπινοούν 'κόσμους', από υποκείμενα που αντικρίζουν και 'παλεύουν' με την 'καθαρότητα'.
Η 'ευθύνη του Μάϊου' αποτελείται από τις επάλληλες 'απο-καλύψεις' του, με τον ποιητή, να αντιστρέφει τους όρους, εγγράφοντας την ποιητική περιεχομενικότητα στο εσωτερικό του 'στιλβωτικού' χρόνου, στο Μήνα που φέρει το κοινωνιο-ανθρώπινα 'ανεπίκριτο'.
Διαμέσου αρχαίων ναών, τόπων περισυλλογής και στοχασμού για το παρόν και για το μέλλον, ο ποιητής αποδίδει ή 'καταθέτει' τις όψεις μίας ευθύβολης γνώσης που είναι η ίδια η ποίηση, αυτό το ιδιαίτερο 'Dasein' των ανθρώπινων συμβάντων, των φυσικών ορμών και των ποικίλων αποχρώσεων.
Η ποίηση ζητεί εκ νέου τον 'σπασμό', την διαφορικότητα μεταξύ επιθυμητού και 'ανέστια' επιθυμητού. Όπως τονίζει και ο Έκτορας Κακναβάτος: «Στον οραματισμό η μήτρα είναι η ποίηση και στην γραφή είναι τα μαθηματικά»