Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΣΘΕΝΗΣ

Παρουσίαση

Απρίλιος 1980. Ο Θεόδωρος Κεντρωτάς θέτει τέρμα στη ζωή του σ' ένα πάρκο της Γενεύης, κοντά στην ατάραχη λίμνη και στις χιονισμένες κορυφές των Άλπεων.
Απρίλιος 1820. Ένας πρόγονός του, με το ίδιο όνομα, ανασύρει απ' το χωράφι του σ' ένα νησί του Αιγαίου μια γυμνόστηθη μαρμάρινη γυναίκα.
Την ερωτεύεται έως συντριβής.
Μη με αφήσεις να σε αφησω. Ίνα τι με εγκατέλιπες;
Η ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο έχει κάτι το συγκλονιστικό. Τρέλα, παραλήρημα, πόθος κατοχής, τρόμος εγκατάλειψης σημαδεύουν τη ζωή πέντε γενεών.
Η ιστορία που δεν τελειώνει θα μεταμορφωθεί στα χέρια ενός πεντάχρονου κοριτσιού. Ο Έλληνας ασθενής συνομιλεί με τη φθορά:
Εγώ είμαι αυτό το μάρμαρο, δεν έχω ηλικία.
Αυτό που λείπει με κάνει να ζω.
Άλλωστε, το τέλος είναι ένα ψέμα.
Να πεθαίνεις είναι να φεύγεις για λίγο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

1980: Ο αυτόχειρας
1820: Η ακρωτηριασμένη γυναίκα
Είκοσι χρόνια μετά
1900: Το νανούρισμα του εγγονού
Τα όνειρα λένε την αλήθεια. Είναι αθώος
Ο γητευτής και η μελαγχολία του πεντάχρονου εγγονού
1919-1922: Σώος από τον πόλεμο;
1943: Το λιόκουρνο
Έπειτα
Ντόρης, ο γιος του αυτόχειρα
Η κληρονομιά
Ένα παραμύθι από τον πατέρα για το γιο
Ελβετία
Δωμάτιο 203, κλινική "Bel-Air", Chemin du Petit Bel-Air 2
Τι γνωρίζει για τον εαυτό του; Ποιος είναι στ' αλήθεια;
Γεννήθηκα γέρος, γι' αυτό είμαι αθώος
Το μάρμαρο είμαι εγώ
Ζοέλ, η ψυχολόγος
Ζαχαροπλαστείο "Moevenpick"
Τι ακριβώς ζητάτε από εμένα;
Στο "Hotel de l'Ours", ο γηραιός θυρωρός αναγνωρίζει τον Ντόρη
Στο νησί: Η τέφρα του αυτόχειρα