Μουσείο φυσικής ιστορίας (σκληρόδετη έκδοση)

Παρουσίαση

Λίγο πριν από τον ερχομό της νέας χιλιετίας, ένας μουσειολόγος από την Καραϊβική δέχεται πρόσκληση συνεργασίας σε κάποια περίεργη έκθεση από μια διάσημη σχεδιάστρια μόδας. Τους ενώνει το κοινό ενδιαφέρον για τις μορφές του ζωικού βασιλείου. Εφτά χρόνια αργότερα, μετά τον θάνατο της σχεδιάστριας και την ακύρωση της έκθεσης, ο ίδιος ανακτά το αρχείο της συνεργασίας τους. Έπειτα από μια μακριά νύχτα αγρύπνιας και ανάγνωσης, καταλαβαίνει ότι εκείνο το παράλογο εγχείρημα έκρυβε τα κλειδιά που αποκρυπτογραφούν την οικογενειακή ιστορία της σχεδιάστριας: ένα ιλιγγιώδες και αινιγματικό παζλ, που απλώνεται μέχρι τη ζούγκλα της Λατινικής Αμερικής και τη φιγούρα, μεταξύ άλλων, του υποδιοικητή Μάρκος. Το μυθιστόρημα αυτό, μέσω και της μυστηριώδους πλοκής του, συνθέτει έναν εντυπωσιακό αφηγηματικό καμβά, που ολοκληρώνεται καθώς η τέχνη, καθοδηγούμενη από την ανεξέλεγκτη πολιτική της ορμή, διευρύνει τα όριά της και γίνεται κάτι περισσότερο: ζωή, πάθος, τρέλα. Η πραγματικότητα είναι πάντα η κουρτίνα του ορατού που κρύβει το θέατρο των ανθρώπινων εμμονών. Καλειδοσκοπικό, πολύπλευρο, σαγηνευτικό, το Μουσείο φυσικής ιστορίας αποκαλύπτει έναν κόσμο παγιδευμένο μεταξύ πίστης και ειρωνείας, φάρσας και τραγωδίας. (Από τον εκδότη)

"Με το Μουσείο φυσικής ιστορίας ο Κάρλος Φονσέκα, ένας συγγραφέας αρχείων, μασκών και ερειπίων -δηλαδή, ένας συγγραφέας ικανός να δημιουργήσει νέους τρόπους σκέψης, ένας πολυμήχανος και επίμονος εξερευνητής της αβύσσου-, εξασφάλισε τη θέση του ανάμεσα στους πιο αγαπημένους μου λογοτέχνες". (Ενρίκε Βίλα-Μάτας)
"Στοχασμός πάνω στην έννοια της ταυτότητας, πάνω σε όσους και όσα δεν έχουν ρίζες ή αδυνατούν να ριζώσουν, πάνω στη βία· στοχασμός γραμμένος με θαυμάσιο ύφος. Το πλέον φιλόδοξο, σύνθετο και άψογο βιβλίο του Κάρλος Φονσέκα μέχρι τώρα". (Χαβιέρ Θέρκας)
"Το Μουσείο φυσικής ιστορίας οικειοποιείται δημιουργικά όλους τους μεγάλους μεταφυσικούς εκπροσώπους της μεταμοντέρνας λογοτεχνίας. H συνωμοσιολογική και αμφίσημη αύρα του έχει κάτι από την παρανοϊκή λάμψη του Ντον Ντελίλο, έχει τον κοσμοπολίτικο, πολυπολιτισμικό τρόμο του Ρομπέρτο Μπολάνιο, αλλά και μια ελαστική, ευέλικτη φαντασία που παραπέμπει στον Ρικάρντο Πίλια". (The New York Times Book Review)