ΤΑ ΟΣΤΑ

Παρουσίαση

"Φούντωσε το χορτάρι στο δωμάτιο":

Φούντωσε το χορτάρι στο δωμάτιο.
Δεν μπορώ να μετακινηθώ.
Ένα λιοντάρι με περιεργάζεται με τα κίτρινα μάτια του.
Δεν είμαι ο Δανιήλ στο λάκκο των λεόντων, ο Γιάννης είμαι και δεν θέλω ούτε λιοντάρια ούτε ανθρώπους.
Το δωμάτιο θέλω να καθαρίσω και να καθίσω σε μια καρέκλα να ξεκουραστώ.

Περιεχόμενα

Πλένεσαι
Πρέπει να βολευτώ στην αγκαλιά σου
Κάθε πρωί
Κάθεσαι στην καρέκλα
Άκουσα πολλά τραγούδια
Πολλοί άνθρωποι άσπρισαν
Έσπασε το μολύβι
Τα ρούχα μας μπερδεμένα
Αυτές οι βυζαντινές κοπέλες
Πετάνε τραγούδια
Κόβεις τεμάχια τον ύπνο μου
Πηγαίνω άκρη άκρη στο λαιμό σου
Με τις εποχές αλλάζεις φωνές
Αυτό το χειμώνα
Τώρα θα πέσω σε χειμερία νάρκη
Φούντωσε το χορτάρι στο δωμάτιο
Α, να φόραγες παπούτσια μουσμουλιά
Αυτά τα πρωινά με το αεράκι
Τρέχοντας σ' αυτή την ταινία τρόμου
Απάνω στα σκοτωμένα ποιήματα
Πρωί πρωί χιλιάδες μικρά κορίτσια
Όταν πεθάνεις
Έρχεται πάλι καλοκαιριάτικα
Η φωνή σου χαλκός
Όσο φοβάμαι την αρχή της μέρας
Κυρίως είμαι κηπουρός
Κάθε βράδυ
Ξεκλειδώνεις τον ήλιο
Περιεργάζομαι το ύφασμα της ζωής μου
Το απόγευμα γέρικο σκυλί
Έγειρε λίγο
Σ' ένα σπίτι
Ο πολιτισμός
Η επίσημη ώρα
Τα μαλλιά μου μεγαλώνουν
Το πριν, το μετά
Κάθομαι τα βράδια
Να είναι ένας ήλιος πεταμένος
Πάντα ο δολοφόνος επιστρέφει
Τυλιγμένη στην εσάρπα σου
Σήμερα έχουν μεγάλο ταξίδι
Μιλάει ο γέρος
Συνέντευξη
Οι άνθρωποι που γνώρισες
Απόγευμα με ώχρα και φως
Πετάω λέξεις
Σήμερα είναι Κυριακή
Ο μικρός Μίλτος
Στην κουβέρτα
Καθαρίζω τα αυτιά μου
Τρέχεις
Ημέρα Παρασκευή
Άνοιξα την αποθήκη
Απλά πράγματα
Μιλούσε
Με το πρόσωπο
Δεν έχουν την άμμο του θανάτου
Οι ώρες με τα ξερά κλαδιά
Τα σημάδια στο λαιμό
Τρόλεϊ φωτισμένο
Ξεβιδώνεις το ξύλινο χέρι
Απογευματάκι
Έχω δει ακόμα
Κάρβουνο ο ουρανός
Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια
Θα κόψω αρχαίο νόμισμα
Όταν πα να σε φιλήσω
Ζεστό αεράκι κατρακυλά
Ανοίγεις τα πόδια
Έχεις ένα φιδάκι στα μαλλιά
Φυσούσε ένα τραγούδι ξεχασμένο
Έχω ένα ρούχο σου φυλαγμένο
Ξαφνικά
Δεν ξέρω άλλο σώμα
Τα ελατήρια του χρόνου
Πάλι χάθηκα
Η Κατερίνα έπαιζε μπαγλαμά
Σήμερα κωπηλατούσαμε όλη μέρα
Πρωί πρωί τα ποιήματα
Αυτοί βλέπουν
Όλα τα είχα προβλέψει
Ακούω την πόλκα των φιλιών σου
Μιλάμε
Μεσημέρια
Όταν μας φωτογραφίζουν
Στο πάνω όνειρο
Το μεταχειρισμένο βλέμμα
Οι τεντωμένες σου γραμμές
Μια μαυροντυμένη γυναίκα
Είδα ακόμα στην εξοχή
Όταν πεθάνω
Το επόμενο βήμα
Ξύπνησα
Δεν μπορεί
Θα ξετυλίξω τη γάζα
Εκδρομή στη μεταλλική πόλη
Σήμερα
Πάλι στης κουζίνας τα θαύματα
Κινηματογραφική μέρα σήμερα
Επιμένω
Τα φιλιά σου δεν είναι φιλιά
Μονοσάνδαλε εαυτέ μου
Με τον αέρα
Αυτή η κοπέλα είναι χάρτινη
Το κυριότερο
Έξω γαβγίζουν
Καθόμαστε στο πάτωμα
Νομίζεις ότι σ' έχω ξεχάσει
Πρέπει να προσέξω τη μοναξιά μου
Αυτές οι χαμένες κουβέντες
Όταν χωρίσαμε
Τα βυζαντινά σου χέρια
Όταν βγαίνεις από το κηπάκι
Τοπίο ή φωνή του
Αυτή η ρυτίδα
Σήμερα
Στο μέσα δωμάτιο
Αυτή γυρνούσε στο παλιό οικόπεδο
Ανάβει η ελληνική φωνή σου
Βγάζεις τις κάλτσες
Τα λόγια μου αρνιά
Θα είναι ένα κάψιμο
Αφήνω τα γένια
Ξεράθηκε το στήθος
Σαν τους πρώτους χριστιανούς
Αυτός με την καμπαρντίνα
Η γριά ποιήτρια μιλούσε
Ένα ένα ταχτοποιώ
Αυχενικό σύνδρομο
Η μουσική ερχότανε
ΟΙ παντόφλες μαραμένα αυτιά
Σηκώθηκαν οι αρχαίοι πολεμιστές
Ανακεφαλαιώνοντας
ΕΠΙΜΕΤΡΟ: "Ο ουράνιος κήπος" ή Για να μην τον ξεχνάμε ποτέ
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ