ΤΥΦΕΚΙΟΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ

Παρουσίαση

"Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ":
Ήταν μια κουραστική μέρα. Μπουγάδα όλο το πρωί, το μεσημέρι άπλωμα, τ' απόγευμα σίδερο. Έπειτα να βάλει τα παιδιά για φαΐ, μετά να τους ετοιμάσει για ύπνο.
Τώρα κατάκοπη κάθισε στο κατώφλι να περιμένει εκείνον. Ήτανε στον καφενέ και έπαιζε πρέφα. Όπου να 'ταν θα ερχόταν τρεκλίζοντας, έχοντας τραβήξει τα ούζα του, να πέσει ξερός στο κρεβάτι.
Άκουσε από το πέρα σοκάκι το βήμα του. Στο φως της γωνιάς γνώρισε περπατησιά και σουλούπι. Δεν παραπατούσε, δεν τρέκλιζε. Σταθερός κατευθύνονταν στης παράγκας την πόρτα.
-Δόξα τω Θεώ, μίλησε στον εαυτό της η γυναίκα. Απόψε δεν είναι πιωμένος. Θα του πω και για κείνο.
Τον τελευταίο καιρό ερχότανε πάντα πιωμένος, δρασκελούσε μ' αβέβαιο βήμα την πόρτα κι έπεφτε ξερός στο κρεβάτι. Σε λίγη ώρα ροχάλιζε. Το πρωί ήταν βαρύς αμίλητος, η πιο ακατάλληλη ώρα.
"Ευκαιρία απόψε να του πω και για κείνο", σκέφτηκε πάλι η γυναίκα και τρύπωσε μες στην παράγκα. [. . .] (Από την έκδοση)