ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ

Παρουσίαση

Τι γυαλιά μου καρφώνονται μέσα στη γλώσσα!
Γιατί θέλησα να σε ξεχάσω,
και σήκωσα πέτρινο τοίχο
ανάμεσα στο σπίτι σου και στο δικό μου.
Αλήθεια είναι. Δεν το θυμάσαι;
Κι όταν σε είδα από μακριά,
έριξα άμμο στα μάτια μου.
Μα καβαλούσα τ' άλογο
και τ' άλογο μ' έφερνε στην πόρτα σου.
Μ' ασημένιες καρφίτσες
το αίμα μου έγινε μαύρο,
και τ' όνειρο γέμιζε
το κορμί μου χορτάρι πικρό.
Δεν είμαι γω κείνος που φταίει,
της γης είναι το φταίξιμο
και της ευωδιάς που βγαίνει
από τα στήθια και τις πλεξούδες σου. [ΛΕΟΝΑΡΔΟ]