Η ΖΩΗ ΜΟΥ

Παρουσίαση

"Η Ζωή μου", αυτοβιογραφικό κείμενο του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, πρωτοδημοσιεύτηκε σε συνέχειες από το ευρείας κυκλοφορίας περιοδικό Μπουκέτο (Απρ. - Οκτ. 1940). Τώρα εκδίδεται σε αυτοτελή τόμο. Οι αυτοβιογραφικές του εγγραφές δεν αφορούν μόνο στην περίπτωση του συγγραφέα, αλλά φωτίζουν και πλευρές της πνευματικής μας ζωής κατά τις τρεις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Αναφέρονται στις λογοτεχνικές συντροφιές και τα φιλολογικά στέκια ("Νέον Κέντρον", "Κοραής" και σε άλλα σημεία στην περιοχή Νεαπόλεως), στην ίδρυση περιοδικών και τη δράση τους (Ηγησώ, Ανεμώνη, Νουμάς) και, επίσης, σε σύγχρονους συγγραφείς, σε λογοτεχνικά και θεατρικά έργα της εποχής.
Από το κείμενο αυτό φωτίζονται πολλές πτυχές της καλλιτεχνικής και πολιτισμικής κίνησης των δύο πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα, μια περίοδο έντονων ιστορικοπολιτικών εξελίξεων για τη χώρα μας. Επίσης, άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας του ίδιου του Λαπαθιώτη και του κοινωνικού του προβληματισμού. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

[...] Ένα στοιχείο της ψυχοσύνθεσής του, έκδηλο στην αυτοβιογραφία, είναι η υπερβολική του ευαισθησία, που δεν φαίνεται να ατονεί με τα χρόνια. Συγκινείται εύκολα, συχνά μέχρι δακρύων. Κατατρύχεται από αίσθημα κινδύνου, στα όρια να τον καταλαμβάνει τρόμος. Αγαπά τα λουλούδια και τα ζώα, στο σημείο να μισεί το Πάσχα και την Πρωτομαγιά λόγω των βάρβαρων εθίμων του σφαγιασμού αμνών και ανθέων. Ως επιτομή της ευαισθησίας του θα μπορούσε να θεωρηθεί ο ισχυρός δεσμός του με τη μουσική, την οποία και ανακηρύσσει κορυφαία των Τεχνών. Έχοντας κατά νου το αναγνωστικό κοινό του περιοδικού, δεν αναπτύσσει τις αισθητικές του θεωρίες. Διατυπώνει μόνο, κι αυτό επιγραμματικά, το ποιητικό του "πιστεύω", δηλώνοντας ότι ο στίχος του ανέκαθεν υπήρξε περισσότερο μια μουσική προσπάθεια, μια ηχητική υποβολή, παρά ειρμός και λογική συνέπεια. Καλό είναι η διατύπωση να ληφθεί σοβαρά υπόψη από τους ποικίλους μελετητές, που κρατούν ανοιχτούς λογαριασμούς και τακτοποιούν φιλολογικά το θέμα της μεσοπολεμικής ποίησης. [...] (Μ. Θεοδοσοπούλου, Ελευθεροτυπία, 27/11/2009)