Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Παρουσίαση

ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΡΑΜΟΝΗ της Πρωτοχρονιάς του 2003, η Τζόαν Ντίντιον είδε τον άντρα της Τζον Γκρέγκορι Νταν να σωριάζεται στο πάτωμα την ώρα του δείπνου. Οι γιατροί δεν κατάφεραν να τον σώσουν η καρδιά του συζύγου της τον πρόδωσε. Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, ένας ευτυχισμένος γάμος σαράντα ετών έφτασε στο τέλος του, ένα τέλος βίαιο, άδοξο, αναπάντεχο. Η Τζόαν Ντίντιον, μία από τις πιο εμβληματικές φωνές της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας, αφηγείται την προσωπική, όσο και πανανθρώπινη εμπειρία της, επιστρέφοντας παράλληλα στις χαρές και στις απογοητεύσεις του πολύχρονου γάμου της, προσφέροντάς μας ένα εκπληκτικό βιβλίο συνταρακτικής ειλικρίνειας, το οποίο οι New York Times επαίνεσαν ως "ένα ανεξίτηλο πορτρέτο της απώ-λειας". Η Χρονιά της Μαγικής Σκέψης είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη δύναμη και στη θέληση για ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Το βιβλίο μιλά για το πώς κάποιος μαζεύει τα κομμάτια του και συνεχίζει είναι παράλληλα φόρος τιμής σε έναν εκπληκτικό γάμο" (The New Yorker)
"Συγκλονιστικό. [...] Ένα βιβλίο ζωντανό, οξυδερκές, που αξίζει να το θυμάται κανείς. [...] Μια ακριβής, ειλικρινής και διεισδυτική εξιστόρηση προσωπικής φρίκης και θρήνου... η οποία μερικές φορές γίνεται και αρκετά διασκεδαστική επειδή τολμά να πει την αλήθεια" (Ρόμπερτ Πίνσκι, The New York Times Book Review).

"Υιοθετώντας τις τεχνικές της Νέας Δημοσιογραφίας, η οποία συνδυάζει την ακριβή, αποστασιοποιημένη καταγραφή με την προσωπική και υποκειμενική αφήγηση, η Ντίντιον εξυφαίνει το χρονικό του πένθους της, καθώς αγωνίζεται να αποδεχτεί την έλλειψη, την απουσία, τη νοσταλγία, τη μοναξιά, συναισθήματα που έρχονται να αντικαταστήσουν την παρουσία, την πληρότητα και τη συντροφικότητα με τον Τζον. Με λιτό και καθαρό λόγο, απογυμνωμένο από κοινοτοπίες και πλατειασμούς, η συγγραφέας περιπλανιέται στις ενθυμήσεις του παρελθόντος, αναπολεί γεγονότα, ταξίδια, μετακομίσεις, γιορτές, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και ματαιωμένες προσδοκίες, παραθέτει λογοτεχνικά κείμενα και ψυχολογικές θεωρίες, θραύσματα ποιημάτων και ιατρικές γνωματεύσεις προκειμένου να καταφέρει να συμφιλιωθεί με τον πόνο της απώλειας. Βιώνοντας και όχι απωθώντας το πένθος, η Ντίντιον πότε αφήνεται να παρασυρθεί από τα συναισθήματά της και πότε τα εκλογικεύει έως ότου η ψυχική οδύνη μετατραπεί σε εσωτερική γαλήνη και αυτοπραγμάτωση". (ΝΤΟΡΑ ΜΑΚΡΗ, Η Καθημερινή, 24/3/2012)