Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Παρουσίαση

Οι κάτοικοι ενός χωριού ζουν επί σειρά ετών μια γαλήνια ζωή, σε έναν τόπο που ποτέ δεν έχει αγγίξει ο πόνος και η δυστυχία. Όμως ξαφνικά, αυτή η αρμονία διαταράσσεται, καθώς μια ανεξήγητη κατάρα χτυπάει το χωριό και σταδιακά η αρρώστια και ο θάνατος γίνονται ένα με την καθημερινότητά τους. Έντρομοι και βουτηγμένοι στην απελπισία, αναζητούν τη σωτηρία και τη λύτρωση από αυτό το ανεξήγητο κακό, όμως τίποτα δε φαίνεται λογικό μέσα σε αυτόν τον απρόσμενο εφιάλτη που ξετυλίγεται βασανιστικά μπροστά στα μάτια τους. Μέσα από την αγωνιώδη προσπάθεια τους να ξεδιαλύνουν αυτό το μυστήριο, αναζητώντας μια λύση για όσα τους συμβαίνουν, οι άνθρωποι αυτού του παράξενου τόπου θα βιώσουν τον παραλογισμό και τον αδιανόητο τρόμο του αφανισμού τους. Ένα μυθιστόρημα για την παραδοξότητα της ανθρώπινης φύσης και των αοράτων νημάτων που κατευθύνουν τη ροή της ζωής μας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Με γλώσσα ρέουσα (απατηλά απλή, αλλά "ύπουλη" στα νοήματά της), ο Σωτάκης στήνει έναν καφκικό χορό. Αναδεικνύει έτσι τη μαστοριά της "απόκρυψης" που τον χαρακτηρίζει ως συγγραφέα. Οι ήρωές του υπονοούν και υπαινίσσονται πολλά περισσότερα από όσα πραγματικά λένε ή πράττουν. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι απαντήσεις δίνονται στην τελευταία σελίδα του βιβλίου. Βέβαια οι απαντήσεις της ζωής δεν δίνονται ποτέ και σε κανέναν, μα αυτό ακριβώς είναι και το καίριο στον "Θάνατο των ανθρώπων". Ο μετεωρισμός, η αμφιβολία, το περίπλοκο της ύπαρξης, η διαρκής αναζήτηση της αλήθειας, η κατασκευή μιας ολόκληρης ζωής δίχως αυτή να υπάρχει επί της ουσίας.
Φιλική συμβουλή: διαβάζεται απνευστί και χωρίς περικοπές... (Διονύσης Mαρίνος, diavasame.gr)

Δεξιοτέχνης πια στη σμίλευση του φανταστικού με συμβολικές προεκτάσεις και με ένα θέμα σαφώς πιο ολοκληρωμένο από άποψη προβληματισμού, ο Σωτάκης κάνει ένα βήμα παραπάνω σε σχέση με τα παλαιότερά του βιβλία. Γίνεται πιο διεισδυτικός, βαθύτερος κοινωνικά, πιο ολοκληρωμένος στη χρήση των εκφραστικών του μέσων. (Γιάννης Ν. Μπασκόζος, Το Βήμα, 27/5/2012)