ΠΡΟΣ ΔΑΜΑΣΚΟΝ (ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ)

Παρουσίαση

Στο βάθος της σκηνής η όχθη ενός μεγάλου ποταμού. Δεξιά, προβλήτα με γέρικες ιτιές.
Στο κέντρο της σκηνής ο ποταμός κυλάει ήρεμα. Στο βάθος φαίνεται η αντίπερα όχθη που συνίσταται σ' ένα ψηλό δασωμένο βουνό. Πάνω από τις κορυφές των δέντρων προβάλλει το μοναστήρι, ένα τεράστιο τετράγωνο κτίριο, κάτασπρο και λαμπρό, με δύο σειρές μικρά παράθυρα. Το παρεκκλήσι του μοναστηριού, με τα δύο καμπαναριά σε ιησουίτικο στιλ, παρεμβαίνει στο ενιαίο αρχιτεκτονικό ύφος της πρόσοψης. Η πόρτα της εκκλησίας είναι ανοιχτή ώστε σε μια δεδομένη στιγμή οι ακτίνες του ήλιου να φωτίζουν τον βωμό. Στο προσκήνιο, στη χαμηλή και αμμουδερή παραλία φυτρώνουν λύθρα και λυσιμάχιες, στο νερό επιπλέει μια σχεδία. Αριστερά, το καλύβι του βαρκάρη.
Είναι αρχές καλοκαιριού και ο ήλιος λάμπει χαμηλά. Μπροστά στο ποτάμι και στο χαμηλότερο σημείο του δάσους, στο βάθος της σκηνής, έχει πέσει σκιά. Τα φύλλα των δέντρων, στην αντίπερα όχθη, σείονται απαλά από τον αέρα. Μόνο το μοναστήρι φωτίζεται από τον ήλιο.
Ο Άγνωστος και ο Εξομολόγος μπαίνουν από δεξιά. Ο Άγνωστος είναι ντυμένος με το τυπικό ένδυμα των Άλπεων. Καφέ κάπα και πελερίνα με κουκούλα, μπαστούνι και σακίδιο. Κουτσαίνει ελαφρά. Ο Εξομολόγος φορά το ασπρόμαυρο ράσο του δομινικανού μοναχού. Κοντοστέκονται σε μια ιτιά που κρύβει τη θέα προς το μοναστήρι. [...] (Από την έκδοση)