ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Παρουσίαση

Γαλήνια απλωνόταν η θάλασσα γύρω μας. Ούτε ένα λίκνισμα δεν ένιωθες του πλοίου. Μπορούσες να τριγυρίζεις παντού σα να περπατούσες στη στεριά. Μόνο το αυλάκι πίσω μας έδειχνε πως όλο και πιο μακριά αφήναμε τους κίτρινους βράχους της Μάλτας.
Από κει πήραμε εφτά Ισπανούς καλόγερους. Ιεραπόστολοι όλοι, ήξεραν λίγα Ιταλικά και πήγαιναν για τις Ινδίες. Ο πιο μικρός, ένα όμορφο, χλωμό και μελαγχολικό παιδί, μου μίλησε για τους γονείς του κι ιδιαίτερα για τη μητέρα του, που αγαπούσε πολύ κι είχε να τη δει από τα δεκάξη του χρόνια. "Δε θα την ξαναδώ, πριν ανεβώ στον ουρανό", αναστέναξε. Άφηνε την Ευρώπη με βαριά, πικραμένη καρδιά. Ήταν όμως στην υπηρεσία του Θεού κι ήξερε καλά πως αυτός ήταν ο προορισμός του. Όλοι οι μοναχοί ανήκαν σε ένα τάγμα, που είχε ιδρύσει η Αγία Θηρεσία. [...] (Από την έκδοση)