ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

Παρουσίαση

"Τα ονόματα", μυθιστόρημα περίπλοκο όσο και γοητευτικό, χαιρετίστηκε από την κριτική ως ένα από τα πιο φιλόδοξα και τα πιο πρωτότυπα έργα της σύγχρονης πεζογραφίας. Ο λόγος του Ντελίλλο, αμφίσημος, παράξενος, κάποτε μαγικός, εμβαθύνει σ' όλες τις περιπέτειες της σύγχρονης συνείδησης, από τον ερωτισμό ως τον τουρισμό, από την ιδέα της Αμερικής, όπως την προσλαμβάνει ο υπόλοιπος κόσμος, ως την ιδέα του κόσμου όπως την προσλαμβάνει η Αμερική, από το μυστικισμό ως το φανατισμό κι απ' τη λογοτεχνία της πραγματικότητας ως την πραγματικότητα της λογοτεχνίας.(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο μεγάλος αμερικανός συγγραφέας σε ένα σπουδαίο βιβλίο, γεμάτο καλοκαίρι και Ελλάδα. Η Ακρόπολη που ξεπροβάλλει μεγαλόπρεπα στο βάθος (και που ακόμη δεν έχει προλάβει να την επισκεφθεί, δυόμισι μήνες τώρα), οι ταβέρνες της Πλάκας, η γειτονιά του Λυκαβηττού, το μπαλκόνι του διαμερίσματός του το βράδυ, οι τριάντα πέντε βαθμοί της ζέστης που "καίνε" την Αθήνα, μπίρες, κυκλαδίτικα νησιά και μια ετερογενής παρέα Αμερικανών, που κοιτάζει την Ελλάδα (όπως και τον υπόλοιπο κόσμο) με το βλέμμα του εξωτισμού, επιχειρώντας όμως ταυτόχρονα να ανακαλύψει κρυμμένα μυστικά. Ο ίδιος ο ΝτεΛίλο μας είχε εξομολογηθεί για το βιβλίο του, πριν από λίγα χρόνια: "Έζησα κάποια χρόνια στην Ελλάδα και αισθάνομαι βαθιά επηρεασμένος από το ελληνικό φως και το ελληνικό τοπίο. Στην ελληνική περίοδό μου, έβλεπα ή άκουγα κάθε μέρα μια σειρά από πράγματα που αποτελούσαν υλικό έμπνευσης για μένα. Έγραφα τότε "Ta Onomata". Ήταν ένα βιβλίο που με παίδεψε αρκετά, αλλά κάθε μου ανάμνηση από εκείνη την εποχή είναι συνυφασμένη με κάτι όμορφο: τον ήχο της ελληνικής γλώσσας, τη μορφή των ελληνικών γραμμάτων πάνω στα αρχαία μάρμαρα, την καθησυχαστική αίσθηση ενός απλού γεύματος σε μια ταβέρνα, δίπλα σε μια ελληνική αμμουδιά". (ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, Ελευθεροτυπία, 6/8/2011)