Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Παρουσίαση

Το πρόβλημα της πόλης είναι μια από τις εμμονές μου. Διατηρώ ιδιαίτερα αμφίσημες σχέσεις με τις πόλεις: τις μισώ και τις αγαπώ ταυτόχρονα. Στη "Χρήση του χρόνου" υπάρχει, μεταξύ άλλων, μια πόλη όπου κάποιο πρόσωπο περιδιαβάζει. Ο εξόριστος αφηγητής του "Passage de Milan" αντικατοπτρίζεται τώρα στο "Εγώ" του Jacques Revel, του εξόριστου Παρισινού που ζει συντροφιά με την "έκλειψη" της πόλης του Παρισιού. Υπάρχει στη "Χρήση του χρόνου" μια πόλη -που είναι και το κεντρικό πρόσωπο-, η οποία προσωποποιείται άλλωστε όλο και περισσότερο, δημιουργώντας κάποιο είδος βαθύτατου παγανισμού που γίνεται εμφανέστερος στην "Τροποποίηση" [. . .]. Στη "Χρήση του χρόνου" υπάρχει μια μονάχα πόλη πού εμφανίζεται όμως στο μέσον, θα 'λεγες, άλλων πόλεων, τις όποιες και αποχωρίζεται: Το Bleston είναι πόλη της εξορίας, είναι αδύνατο να βρεθείς εκεί ολοκληρωτικά. Όταν είσαι στην πόλη αυτή, βρίσκεσαι μονίμως αλλού [. . .]. Η κυρίως πόλη εμφανίζεται λοιπόν ως κέντρο ενός δακτυλίου από αντιφωνήσεις άλλων πόλεων, σύγχρονων ή αρχαίων, και κάθε ένα από τα μνημεία του Bleston απηχεί ορισμένες από τις στιγμές της πλοκής, πού μετουσιώνονται σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Οι μακροπερίοδοι προτάσεις που καταλαμβάνουν κεντρική θέση στη "Χρήση του χρόνου" θεωρήθηκαν σκανδαλώδεις. Αλλ' επειδή δεν ήμουν και πολύ γνωστός, το σκάνδαλο περιορίστηκε εκ των πραγμάτων. Σε διάστημα λίγων χρόνων, η μακροπερίοδος πρόταση έγινε εντελώς αποδεκτή. Ακόμα και τον επόμενο χρόνο, με την "Τροποποίηση", όπου οι προτάσεις είναι εξίσου μεγάλες, ή απαγόρευση είχε ήδη αρθεί. Είδα με τα μάτια μου την απαγόρευση να χάνεται! [Αποσπάσματα από συνέντευξη του Michel Butor στον Michel Sicard, περ. Magazine Litteraire, 1974] (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Περιεχόμενα

Ι. Η ΕΙΣΟΔΟΣ
ΙΙ. ΤΑ ΠΡΟΜΗΝΥΜΑΤΑ
ΙΙΙ. ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ
IV. ΟΙ ΔΥΟ ΑΔΕΛΦΕΣ
V. Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ