ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ (ΤΡΙΤΟΜΟ)

Παρουσίαση

Μια αυτοβιογραφική διήγηση. Αν όχι και μια εξομολόγηση. Έτσι όπως λογαριάζω να τα πω όλα. Όσα δηλαδή μπορώ να θυμηθώ και για να μην αφήσω τίποτα το σημαντικό και το αξιόλογο να μου ξεφύγει. Κι αφού έχω μιαν καλή και αλάθητη μνήμη. Και για να φέρνω, σήμερα, μπροστά μου, σαν σε μια κινηματογραφική ταινία, ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ (-μαζί και κάποιες ΣΥΓΚΥΡΙΕΣ) που είχα ζήσει και «τραβήξει» ο ίδιος. . . - μια κινηματογραφική μηχανή όλο μου το κορμί. Και με «ανοιχτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου». Όπως το λέει αυτό σε κάποιο ποίημά του ο Σολωμός. Και για να πω όμως τώρα κάτι το πιο δικό μου. Πως η μνήμη μου είναι πιο πολύ «οπτική». Όταν δηλαδή δεν μπορώ να ξεχάσω ό,τι έχω δει. Ενώ ξεχνάω, συχνά, ότι έχω ακούσει. Και για να δουλεύει, ακόμα, η μνήμη μου και με την αίσθηση της αφής. Αφού και ό,τι έχω αγγίξει ή πιάσει πάλι δε χάνεται, αυτό, ποτές από το νου μου. Και που έτσι, λοιπόν, είναι σα να βλέπω και με όλο μου το κορμί. Ακόμα και με τα χέρια μου και με τα δέκα δάχτυλα που έχουνε τα πόδια μου. (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)