ΘΕΟΦΑΓΙΑ

Παρουσίαση

"Το πρόβλημα της αιμομειξίας είναι ακριβώς το ίδιο με το πρόβλημα της ανθρωποφαγίας" έγραφε ο Φρόυντ στη Μαρία Βοναπάρτη το 1932. Εάν προσθέσουμε αυτόν το συλλογισμό στις παρατηρήσεις μας όσον αφορά την απουσία λέξεων για την ονομασία της θεοφαγίας και της αιμομειξίας στην αρχαία Ελλάδα και εάν λάβουμε υπ' όψιν την σημασία των πιο αρχαϊκών (στοματικών, ανθρωποφαγικών) ταυτίσεων, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η θεοφαγία υπήρξε και εξακολουθεί να παραμένει μια από τις πυρηνικές φαντασιώσεις της ανθρωπότητας. Και τούτο, διότι οι φαντασιώσεις της ανθρωποφαγίας και της αιμομειξίας, που ενοποίησε ο Φρόυντ, περιλαμβάνονται αναπόσπαστα και αναμειγνύονται με τη φαντασίωση της θεοφαγίας.
Η μητέρα, από τη Γη του Ησιόδου ως τη μητέρα του νεογνού, δεν αντιπροσωπεύει την παντοδύναμη "θεά"; Οι πρώτες σχέσεις που οργανώνει ο άνθρωπος στην κατάσταση του νεογνού δεν δομούνται, σύμφωνα με τον Φρόυντ, με τις σωματικές ταυτίσεις, τις λεγόμενες ανθρωποφαγικές; Από την αρχή της ύπαρξής του το νεογνό δεν έχει μια αιμομεικτική έλξη απέναντι στη μητέρα του (την βλέπουμε επίσης στη θεογονία) που εκφράζεται πρωταρχικά από την επιθυμία να απορροφηθεί από το μητρικό σώμα και ταυτόχρονα να το απορροφήσει (πρωταρχική φαντασίωση της επιστροφής στο μητρικό σώμα); [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
1. Η ΘΕΟΦΑΓΙΑ: ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΣΤΟΜΑΤΙΚΟΤΗΣ
2. Ο ΖΕΥΣ, ΤΟ ΠΥΡ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ: ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΠΡΑΞΗ
3. ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚΑΙ ΒΑΚΧΑΙ: ΛΙΒΙΔΙΝΙΚΗ ΕΓΧΥΣΗ
4. ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΙΜΟΜΕΙΞΙΑΣ
5. Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΖΑΓΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΦΙΣΜΟΣ
6. ΑΠΟ ΤΟΝ ΖΑΓΡΕΑ ΣΤΟΝ ΘΗΒΑΙΟ ΔΙΟΝΥΣΟ
7. ΗΣΙΟΔΟΣ ΚΑΙ ΦΡΟΫΝΤ: ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ
8. ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ
9. ΣΥΓΧΡΟΝΙΚΕΣ ΚΑΘΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ
10. ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΣ ΚΑΘΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ