ΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΑ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ

Παρουσίαση

ΑΝ ΠΑΩ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ, ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ το κάθε βιβλίο, ποιο ράφι είναι εκείνο, που είναι πράγματα που τα έχω βάλει κι εγώ ακόμα εκεί πέρα που είναι. Το μυαλό μου ακόμα γυρίζει στο βιβλιοπωλείο. Λέω, αυτή την ώρα γίνεται αυτή η δουλειά, εκείνο το πράγμα, μου 'χει μείνει, δηλαδή δεν έχω ακόμα αποτοξινωθεί -και να βάλουμε τη λέξη αυτή εντός εισαγωγικών- από το περιβάλλον του βιβλιοπωλείου. Κι επίσης και τώρα ακόμα παρακολουθώ τις εκδόσεις, διαβάζω το Βήμα κάθε Κυριακή, τις βιβλιογραφίες που βγάζουν οι εφημερίδες, τις κριτικές που γίνονται για τα βιβλία, αυτές που κάνει ο Κούρτοβικ, τι νέο βιβλίο βγαίνει... Δηλαδή μέσα στο μυαλό μου γυρίζει ακόμα η δουλειά. Το περιβάλλον του βιβλίου δε μου 'χει φύγει ακόμα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΕΥΑ ΚΑΡΑΙΤΙΔΗ: Ο κύριος Νίκος
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΝΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Σαν να έγραψα έναν πρόλογο
"Το 1923 που πήγα στην Εστία ήμουνα δέκα χρονών"
Βγαίνει η Νέα Εστία. "Τότε μπήκανε οι Λογοτέχνες μέσα"
Στην Ιπποκράτους και ξανά στη Σταδίου. "Ο προπάππος και ο παππούς εργάστηκαν πολύ αρμονικά"
Εκδοτικοί οίκοι και βιβλιοπωλεία. Το Λογοτεχνικό και το σχολικό βιβλίο
Οι συγγραφείς. Η Εστία τόπος συνάντησης
Ο πόλεμος. "Στην Αλβανία, εκεί στο μέτωπο, μουλαράς"
"Παντελάκη, τα πράγματα μπλέξανε τώρα"
Επιστροφή στην Αθήνα. "Στην Κατοχή είχε δουλειά το βιβλίο, δεν είχε ο κόσμος τι να κάνει"
Οι φίλοι και ο δάσκαλος των γαλλικών. "Οι άνθρωποι πεθαίνανε στο δρόμο"
Η δουλειά στο μαγαζί
"Έτσι βγάζαμε την Κατοχή. Αλλά και η οργάνωση, οργάνωση"
Οι απεργίες. "Εγώ πουθενά, ούτε εδώ ούτε από κει"
"Αρχίζει η μάχη της Αθήνας"
"Αλλά δε σταματάει ο πόλεμος"
Μετά τον πόλεμο. Καζαντζάκης και Σαμαράκης
"Από την Εστία γινόσουν μάστορας, ήτανε σχολείο"
Η εποχή της κυρίας Μάνιας. "Τραβήξαμε όλα τα βιβλιοπωλεία και η Σόλωνος έγινε βιβλιότοπος"
Αποχαιρετισμός στα όπλα