Ο ΣΥΜΠΟΝΕΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Παρουσίαση

Τι θέση έχουν τα συναισθήματα στην πολιτική; Πρέπει να τα αποκλείσουμε από κάθε περιγραφή του πολιτικού φαινομένου, όπως πρότεινε ο Μαξ Βέμπερ; Ποιο ρόλο πρέπει, ειδικότερα, να δώσουμε στη συμπόνια για τα βάσανα και τις οδύνες του άλλου άνθρωπου; Η καλοσύνη, η ευσπλαχνία, η αγάπη, όταν εισέρχονται στο πεδίο της πολιτικής, δεν έχουν άραγε άλλη μοίρα εκτός από την εργαλειοποίησή τους από την εξουσία; Εμβριθής αναγνώστρια του Αριστοτέλη, του Τοκβίλ και του Ρουσσώ, η Μυριάμ Ρέβω ντ' Αλλόν διερευνά, στο μικρό αλλά πλούσιο αυτό βιβλίο, τις ανθρωπολογικές και ηθικές προϋποθέσεις της έλλογης πολιτικής πράξης και το ρόλο ειδικότερα των φιλάλληλων συναισθημάτων σε αυτή.
Αν η Χάννα Αρεντ αντιτάχθηκε σθεναρά σε κάθε ορατή παρουσία της καλοσύνης και της συμπόνιας στον δημόσιο χώρο, θεωρώντας την επίδρασή τους στο πολιτικό πράττειν διαλυτική, η ντ' Αλλόν υποστηρίζει αντίθετα ότι όχι μόνο δεν διαλύουν τη λογικότητα και την αυτονομία του πολιτικού πράττειν, αλλά το συγκροτούν, το νοηματοδοτούν και το αναπροσανατολίζουν ηθικά, ώστε η πολιτική να μην εκπίπτει σε απλή τεχνική διαχείριση.
Η δικαιοσύνη ορίζει ασφαλώς το σκοπό της πολιτικής κοινότητας και αποτελεί τον θεμελιώδη όρο ύπαρξής της. Μία από τις ουσιώδεις προϋποθέσεις της είναι ακριβώς η δυνατότητά μας να αισθανθούμε τον πόνο του άλλου και να αναλάβουμε, ως άνθρωποι και ως πολίτες, ατομικά και συλλογικά, την ευθύνη μας για αυτόν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Εισαγωγή
1. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑ
Ισότητα και συμπόνια
Συμπόνια και αποσύνδεση
Ο οίκτος και η ζηλοφθονία
Η γενική έννοια του ομοίου
Προσφέροντας συναισθήματα σε όσους υποφέρουν
Η συμπονετική δημοκρατία
2. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΟΙΚΤΟΥ
Φτώχεια και πολιτική
Συμπόνια και οίκτος
Ο λαός που υποφέρει
Συμπόνια και αναγνώριση
Ο συμπάσχων και ο συμπονετικός άνθρωπος: η απόσταση της φαντασίας
3. ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΝΙΑΣ
Ο τραγικός έλεος
Από το θέαμα στο θεαματικό
Καθαρτική, μιντιακή και πολιτική μεταχείριση
ΑΙΣΘΑΝΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΠΡΑΤΤΕΙΝ