ΠΙΚΡΟΥΤΣΙΚΑ - ΠΙΚΡΟΥΤΣΙΚΑ

Παρουσίαση

ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ -"ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΔΙΩΡΟΦΟ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ"- ΩΣΤΕ να την αφήνω σε απόσταση ασφαλείας. "Φύγε τώρα, να μη σε δουν" έλεγε κάθε φορά, κι έβαζε στην παλάμη μου έναν διπλωμένο φάκελο - το γράμμα της ημέρας. Διάβαζα τις επιστολές της στην επιστροφή, σταματώντας κάτω από τα φώτα του δήμου. Έγραφε μεγάλα συνειρμικά κομμάτια που με υπέβαλλαν. Αν τύχαινε μάλιστα να περάσουν παρέες αγοριών που συζητούσαν για ποδόσφαιρα και τέτοια, είχα τη γεύση μιας αιφνίδιας ευτυχίας: το προνόμιο της σχέσης. Τα μελαγχολικά της γράμματα, όπως και τα φιλιά της, μου θύμιζαν προπολεμικά τραγούδια. Φιλιόμασταν κάπως επίμονα, χωρίς διακοπή, για πολλή ώρα το σάλιο της άφηνε στο τέλος μια μυρωδιά που την ανακαλούσα αργότερα σαν ένα είδος ερωτικής θλίψης. Μαζί της μεγάλωνα αστραπιαία.
Είκοσι μικρά πεζά για τον τρόπο που η μνήμη επινοεί τη βιογραφία του συναισθήματος. Και άλλα είκοσι πεζά για τη σύγκρουση αυτού του συναισθήματος με μια καθημερινότητα τραγική και φαρσική ταυτόχρονα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"I'm sitting here, doing nothing but ageing", είπε κάπου μέσα στο μουσικό του σύμπαν ο George Harrison και με αυτόν τον στίχο ως μότο επιλέγει να μας εισάγει στο δικό του λογοτεχνικό σύμπαν ο Θάνος Κάππας, στο πρώτο του βιβλίο.
Ο χρόνος είναι πράγματι το βαθύτερο θέμα των μικρών κειμένων που συνθέτουν αυτή τη συλλογή. Τόσο ο χρόνος που λιμνάζει μέσα μας σαν μνήμη, όσο και αυτός που κυλάει έξω από μας αδιάκοπα κι αδιάφορα σαν πραγματικότητα. Τα πρώτα είκοσι μικρά πεζά ψαρεύουν από τη λίμνη της μνήμης και μπαίνουν κάτω απ' τον τίτλο "Εμμονές και Καθηλώσεις", ενώ τα υπόλοιπα είκοσι αναμετρώνται με το ποτάμι μιας τραγικής και φαρσικής καθημερινότητας και φέρουν την ταμπέλα "Tragicomedia moderna".
[...] Καθώς διάβαζα το βιβλίο, μπροστά μου σχηματίστηκε ένας πολύ συνεκτικός και ξεκάθαρος κόσμος. Ένα μικρό λογοτεχνικό σύμπαν που σελίδα τη σελίδα, κείμενο το κείμενο, ξεδιπλώνεται και σχηματίζει ένα, κατά τη γνώμη μου, πολύ γοητευτικό ψηφιδωτό. Οι ψηφίδες του -μικρούτσικα γυαλάκια που καθρεφτίζουν πότε τον περιβάλλοντα χώρο, πότε τον δημιουργό τους και πότε αυτόν που τα κοιτάει- είναι αυτά τα μικρά κείμενα, γραμμένα με χιούμορ, ειλικρίνεια και ένα είδος "αντρικής" -ας μου επιτραπεί η λέξη- συγκίνησης που φτάνει κατευθείαν στο στόχο σαν μαχαιριά. (Έλενα Μαρούτσου, BookPress.gr, 25/4/2015)

Περιεχόμενα

ΕΜΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΛΩΣΕΙΣ
Πολαρόιντ
Το γιαούρτι
Η τέχνη του μακιγιάζ
Το πι της
Κύκλοι και τετράγωνα
Οι από 'δώ
Το λαθάκι
Η γλυκιά ζωή
Wake me up when winter ends
Βαλέδες
Κάποιος να την προσέχει
Άσπρα πιάτα, μαύρα
Κυριακή απόγευμα
Το δέντρο που μας πλήγωνε
Τζόνι σε ψηλό
Ολαρία
Οι γυναίκες των άλλων
Gone with the wind
Παράθυρο με θέα πίσω
Το μονοπάτι
TRAGICOMEDIA MODERNA
Ο κριτικός άνθρωπος
Η ευεργεσία του κόσμου
Σχολικές γιορτές υπό βροχήν
Πικροδάφνες
99,999
Δουλειές της προκοπής
Δουλειές γραφείου
Έκθεσις 7η
Η τυραννία της άνοιξης
Η παράσταση
Μισές σχέσεις
Τοπιογραφία
Πατριδογνωσία
Πίσω στο νόημα
Το τσιγάρο
Πλανήτες
Τον Μάη τον πιο όμορφο καιρό για δυο
Πάλι και ξενιτέψεις με, στα ξένα μην πεθάνω
Το γκότζι μπέρι
Η διαδρομή
Προηγούμενες δημοσιεύσεις
Ευχαριστίες