ΛΕΥΚΟΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

Παρουσίαση

1944. Η Ίνγκρι Μπαρόυ επιστρέφει στο νησί των παιδικών της χρόνων, στα δυτικά της Νορβηγίας, νομίζοντας πως είναι μόνη: εκείνη και η θάλασσα. Απλώνει δίχτυα, ετοιμάζεται για τον χειμώνα. Σκαρφαλώνει στους φράχτες και εξερευνά το νησί σπιθαμή προς σπιθαμή όπως όταν ήταν παιδί. Όμως δεν είναι πια παιδί. Ούτε είναι μόνη.
Η Νορβηγία βρίσκεται υπό ναζιστική κατοχή. Όταν στο νησί Μπαρόυ αρχίζουν να ξεβράζονται πτώματα με στρατιωτικές στολές, η Ίνγκρι δεν μπορεί να φανταστεί ότι σ' αυτόν τον απομονωμένο τόπο πρόκειται να βιώσει έναν έντονο έρωτα. Ούτε μπορεί να ξέρει ότι -προστατεύοντας τον εραστή της από τους Γερμανούς και τους Νορβηγούς συνεργάτες τους- θα ζήσει στο πετσί της την ίδια την ιστορία της χώρας της. Ούτε ότι, μέσα από τα δεινά του πολέμου, ανάμεσα σε πρόσφυγες που προσπαθούν να ξεφύγουν από την πείνα και την καμένη γη της βόρειας Νορβηγίας, θα της δοθεί ένα δώρο που η αξία του είναι πέρα από κάθε μέτρο. Ο "Λευκός ωκεανός" είναι το δεύτερο μέρος της Τετραλογίας (πια) του Μπαρόυ, του επικού μυθιστορήματος με το οποίο ο Ρόυ Γιάκομπσεν σκιαγραφεί την ιστορία της Νορβηγίας μέσα από τη ζωή της Ίνγκρι Μπαρόυ. Το πρώτο μέρος, "Οι Αφανείς", ήταν υποψήφιο για το Διεθνές Βραβείο Man Booker 2017, και κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις της Εστίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ο Λευκός ωκεανός διατηρεί όλες τις χάρες των Αφανών, κυρίως την κρυστάλλινη, λιτή και μεστή πρόζα του Γιάκομπσεν». (The Times Library Supplement)
«Πλουσιότερο και πιο προκλητικό από τους "Αφανείς"... (...) Ακόμα κι αν δεν έχετε διαβάσει το πρώτο μέρος της τετραλογίας, η αφήγηση της ιστορίας της Ίνγκρι Μπαρόυ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κυλάει σαν νεράκι». (New York Times)