ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑΣ 1914-1940 (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Παρουσίαση

1914-1940. Δύο πόλεμοι, που ο καθένας τους έπρεπε να είναι ο τελευταίος. 1914: ο πιο δολοφονικός μέχρι τότε. 1940: πιο τραγικός ακόμη. Είναι αλήθεια πως η εξέλιξη της τέχνης δεν αντιγράφει την εξέλιξη της πολιτικής, πως οι ημερομηνίες δεν συμπίπτουν. Αλλά αν η δεκαετία του '20 αποτελεί μια περίοδο κεφαλαιώδους σημασίας για την ιστορία της σύγχρονης σκηνοθεσίας, και από την οποία δεν σταματήσαμε να τροφοδοτούμαστε, δεν είναι μόνο χάρη στην εξαιρετική αφθονία αισθητικών εμπειριών που μας προτείνει, αλλά και επειδή η αισθητική είναι απευθείας συνδεδεμένη με τη ζωή, με έναν πολιτισμό σε πλήρη αλλαγή που δεν ξέρουμε πια πολύ καλά αν εξαρτάται και κατά πόσο από το υπέρτατο παιχνίδι, σχεδόν μαθηματικό, των σχέσεων εξουσίας, από την παραφροσύνη, από τις τελλουρικές αναταραχές που ξεπηδούν από τα βάθη μιας διαρκούς εξέλιξης.
Η τέχνη, και ιδιαίτερα το θέατρο, εκφράζει -περισσότερο από όσο αντανακλά- την αγωνία του ανθρώπου (οι γερμανοί εξπρεσιονιστές), την επιθυμία του να κατασκευάσει έναν κόσμο για τον καινούριο άνθρωπο με μια εξαιρετική θέληση ελεύθερης δημιουργίας (ο Μέγιερχολντ και οι ρώσοι κονστρουκτιβιστές), τη θέλησή του να διδάξει στους άλλους τη συνείδηση και να χρησιμοποιήσει την τέχνη για να επέμβει πάνω στην ιστορία (ο Πισκάτορ και ο Μπρεχτ). Δεν υπάρχει αθώα τέχνη, αλλά δεν υπάρχει σχεδόν καμιά αληθινή και ειλικρινής τέχνη που να μην είναι ενδεδειγμένο θύμα. Ένδοξη δεκαετία του '20. Τραγική εκείνη του '30. Δύο δικτατορίες και μια ίδια αδυσώπητη καταδίκη της ζωντανής τέχνης. Από τη μία ο Στάλιν, ο Ζντάνωφ, και το ξεπάστρεμα των "φορμαλιστών", από την άλλη ο ναζισμός και ο θάνατος των "εκφυλισμένων καλλιτεχνών"... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ DENIS BABLET
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
- ΟΙ ΕΞΠΡΕΣΙΟΝΙΣΤΕΣ: «ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΑΤΙ»
- ΠΙΣΚΑΤΟΡ: ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΜΠΡΕΧΤ: Η ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
- ΤΟ ΜΠΑΟΥΧΑΟΥΖ: ΤΕΧΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΦΑΙΡΕΣΗ
- ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΤΑΛΙΚΟ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΜΟ
ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ
- ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
- ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ
- ΒΑΧΤΑΝΓΚΩΦ: «Ο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ»
- Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ: ΤΑΙΡΩΦ
ΓΑΛΛΙΑ
- ΚΟΠΩ: ΑΠΟ ΤΟ VIEUX-COLOMBIER ΣΤΟ ΛΑΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΤΟ ΚΑΡΤΕΛ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ
- ΖΟΥΒΕ: ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
- ΣΑΡΛ ΝΤΥΛΛΕΝ: ΕΝΑΣ ΕΦΕΥΡΕΤΙΚΟΣ ΕΚΛΕΚΤΙΣΜΟΣ
- ΠΙΤΟΕΦ: ΕΝΑΣ «ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΡΕΖΙΣΕΡ»
- ΜΠΑΤΥ: Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ «ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ»
- ΠΡΩΤΕΣ ΔΟΚΙΜΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΑΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: ΦΙΡΜΕΝ ΖΕΜΙΕ
- ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΡΤΩ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΚΑΠΟΙΕΣ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΕΣ
ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ