ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΛΟΛΙΤΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ

Παρουσίαση

Όλοι έχουμε όνειρα - πράγματα που οραματιζόμαστε αλλά δεν καταφέρνουμε πάντα να υλοποιήσουμε. Αυτή είναι η ιστορία του ονείρου της Αζάρ Ναφίζι, που ενώ έζησε μέσα στον εφιάλτη κατάφερε να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Το "Διαβάζοντας τη Λολίτα στην Τεχεράνη" είναι μια απόδειξη της δύναμης της τέχνης και της ικανότητάς της να μεταμορφώνει τη ζωή των ανθρώπων. Επί δύο ολόκληρα χρόνια, πριν εγκαταλείψει την Τεχεράνη το 1997, η Ναφίζι συγκέντρωνε στο σπίτι της, κάθε Πέμπτη πρωί, εφτά νέες γυναίκες, όλες πρώην φοιτήτριές της στο πανεπιστήμιο, για να διαβάσουν και να συζητήσουν απαγορευμένα έργα της δυτικής λογοτεχνίας. Στην αρχή, όλες ήταν ντροπαλές και αμήχανες, ασυνήθιστες στο να εκφέρουν γνώμη, γρήγορα όμως άρχισαν να ανοίγονται και να μιλούν πιο ελεύθερα, όχι μόνο για τα μυθιστορήματα που διάβαζαν αλλά και για τον εαυτό τους, τα όνειρά τους και τις απογοητεύσεις τους. Η φωτεινή αφήγηση της Ναφίζι ανασυνθέτει με τον πιο συναρπαστικό τρόπο το χρονικό του πολέμου Ιράν - Ιράκ, όπως τον έζησαν στην Τεχεράνη, αποκαλύπτοντάς μας παράλληλα - και από πρώτο χέρι - άγνωστες πλευρές της ζωής των γυναικών στο μετεπαναστατικό Ιράν. Πρόκειται για ένα έργο εξαιρετικού πάθους και ποιητικής ομορφιάς, γραμμένο με ύφος που ξαφνιάζει με την πρωτοτυπία του. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Φέρτε στο νου σας εφτά ανθρώπινα σώματα, καλυμμένα με μαντίλες και τσαντόρ. Εφτά πανομοιότυπες φιγούρες που αντιστοιχούν σε εφτά διαφορετικές γυναίκες. Αυτές οι εφτά γυναίκες επί δύο χρόνια συναντιόνταν κάθε Πέμπτη, στο σαλόνι ενός σπιτιού της Τεχεράνης, για να μελετήσουν, από φωτοτυπίες, απαγορευμένα, ανατρεπτικά μυθιστορήματα: "Περηφάνια και Προκατάληψη", "Ντέιζι Μίλερ", "Μαντάμ Μποβαρί", "Λολίτα". Η δασκάλα τους, η Αζάρ Ναφίσι, τους παρέδιδε κατ' οίκον μαθήματα σε συνθήκες άκρας μυστικότητας, από το 1995 έως το 1997, όταν η Ναφίσι εγκατέλειψε το Ιράν. Το βιβλίο της με τίτλο "Διαβάζοντας τη Λολίτα στην Τεχεράνη" (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις "Λιβάνη") είναι το χρονικό εκείνων των συναντήσεων. Είναι και κάτι παραπάνω ένα χρονικό της ζωής της στην Τεχεράνη μετά την επανάσταση του 1979 και μαζί ένα έργο αγάπης για τη λογοτεχνία. (Από κείμενο της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΥ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 12/03/2004)