(ΣΕΤ) ΟΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ - ΟΙ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ - ΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Παρουσίαση

ΟΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ
Κάποτε σκάει ίδιο κουκούλι η ψυχή και γεννιέται -λίγο απορημένη στην αρχή- μια χρωμοφόρα πεταλούδα: ο έρωτας. Η ευδαιμονία της ζωής πραγματώνεται μόνο όταν η ύπαρξη από απλή συνήθεια καταφέρνει και γίνεται συνείδηση. Κι αυτό ήταν το όραμα της Ελένης Παπαθωμά στους "Αναλφάβητους του Έρωτα" και του Ηρακλή Μαρίδα στους "Παραχαράκτες της Ευτυχίας". Όμως η ύπαρξη έχει ανάγκη από απόδειξη και μόνος άξιος να μας πείσει πως υπάρχουμε είναι ο άλλος άνθρωπος που υπάρχει μαζί με μας.
Μ' αυτό το τρίτο μου βιβλίο, κλείνει μια τριλογία ζωής μ' εκείνο που αιώνες τώρα ίδιο πάντα τη χρωματίζει. Η Αθηνά Παράσχη, απ' όλους η μικρότερη σε μια παρέα νιάτα, συνεχίζει την ατέρμονη αναζήτηση. Γιατί η ύπαρξη έχει ανάγκη από συνύπαρξη κι ο έρωτας... Ο έρωτας είναι φύση. Όχι, όχι. Ο έρωτας είναι Μοίρα. Κι όμως, ο έρωτας είναι το ιδανικό. Βρε, ο έρωτας είναι ένας, αλλά πού και πού αλλάζει προσωπεία. Πάντως η επιστήμη λέει πως ο έρωτας είναι μια σειρά εγκεφαλικών εκκρίσεων, αλλά δε διευκρινίζει την αιτία που τις προκαλεί. Αν υπάρχει συναισθηματική υπερχείλιση από ακούσιες, αναπόφευκτες εκκρίσεις εγκεφαλικών ουσιών, πρέπει να είναι πολύ ανησυχητική.
Με λίγη αγανάκτηση που η σκλαβιά του ανθρώπου είναι η απορία, η ηρωίδα αυτής της περιπλάνησης μαθαίνει μ' ανακούφιση πως δεν υπάρχουν σωστές απαντήσεις. Σωστές μπορεί να είναι μόνο κάποιες ερωτήσεις".
ΟΙ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Πίσω απ' τις βαθιές γραμμές των ρυτίδων, τα καμπουριασμένα κορμιά και τα θολά βλέμματα, κρύβονται όνειρα, επιθυμίες, έρωτες. Όλα όσα χάθηκαν ή αφέθηκαν να χαθούν.
Μα και τα νιάτα, με τα δροσερά κορμιά και τα φωτεινά χαμόγελα, θα θαμπώσουν και θα σβηστούν, γιατί όλα διαρκούν λίγο κι έπειτα δε σημαίνουν τίποτα. Με το φόβο του πόνου και την αγωνία της ματαιότητας, πώς να κάνουμε καλύτερα όνειρα;
Σ' αυτό το πρώτο μου βιβλίο εμπνεύστηκα την Ελένη Παπαθωμά, την ηρωίδα αυτού του βιβλίου, να είναι η ενσάρκωση όλων των χαμένων ονείρων που πασχίζουν να ξαναγεννηθούν, η ελπίδα για όλα τα σφαλισμένα χείλη που θέλουν να ξαναγίνουν χαμόγελα. Θα φωνάξει πως καθετί ωραίο είναι η ζωή και θ' αποδείξει πως η φθορά έρχεται όχι μόνο με το πέρασμα του χρόνου μα με το ξεπέρασμα της ζωής.
ΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Στιγμές που λάμπουν μες στο χρόνο που μαραίνεται. Καλοδεχούμενες χαρές, φτωχές και μίζερες ελπίδες. Ύστερα οι πόνοι κι ο θάνατος, βέβαια, πάντοτε εκεί. Μια θάλασσα μικρές θλίψεις που φτιάχνουν έναν πανικό. Τι σημαίνει ευτυχία;
Στους "Αναλφάβητους του Έρωτα" ξετύλιξα ένα μικρό κουβαράκι ζωής και τώρα, σ' αυτό το δεύτερο βιβλίο μου, έρχομαι να συναντήσω τα παροράματά της.
Ο Ηρακλής Μαρίδας δεν είναι μόνο ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου αλλά κι ένας ήρωας αυτής της παράτολμης μάχης. Παραπαίοντας ανάμεσα στην παραδοχή και την απόρριψη, τη μια βιάζεται να χαρεί και την άλλη αναζητεί να κλάψει. Μοιάζει χαμένος, όπως όλοι μας, αλλά τα καταφέρνει και ξεσκεπάζει τη μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της ανθρωπότητας: την ευτυχία. (Από τις παρουσιάσεις στα οπισθόφυλλα των βιβλίων)