Η ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΜΟΡΕΛ

Παρουσίαση

Γραμμένο από έναν απαράμιλλο στιλίστα, το εμβληματικό έργο του Κασάρες επανακυκλοφορεί σε νέα μετάφραση, πάντα σφριγηλό και ερεθιστικό, πάντα ανήσυχο και ανησυχητικό, πάντα διερευνητικό και αξιοπερίεργο. Συνδυάζοντας τις καλύτερες τεχνικές της αγγλοσαξονικής παράδοσης της λογοτεχνίας μυστηρίου και του φανταστικού (Χ. Τζ. Ουέλς, Τσέστερτον κ.ά.), ο Κασάρες δημιουργεί ένα μυθιστόρημα όπου η υπαρξιακή αγωνία του αφηγητή μετακυλίεται έντεχνα στον αναγνώστη, με μια επιδέξια, «διαβρωτική» γραφή που ξέρει πώς να κλιμακώνει την ένταση, πώς να πυκνώνει το μυστήριο για να το διαλύσει καλύτερα, και, κυρίως, πώς να βυθίσει τον αναγνώστη σε μια σειρά συλλογισμούς για την υπόσταση και τη μοίρα του ανθρώπου. Γραμμένο το 1940, το βιβλίο αυτό μπορεί να διαβαστεί σαν ένα συναρπαστικό θρίλερ, αλλά και σαν χρησμός προφητεύει με δραματική διορατικότητα τη σημερινή κυριαρχία του οπτικοακουστικού, την υποταγή των ιδεών στην παντοδυναμία της εικόνας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«[...] Θεωρώ τον εαυτό μου ελεύθερο από κάθε μοντερνιστική προκατάληψη, από κάθε ψευδαίσθηση ότι το χθες διαφέρει κατά βάθος απ' το σήμερα ή θα διαφέρει από το αύριο πιστεύω, όμως, πως καμία άλλη εποχή δε διαθέτει μυθιστορήματα με τέτοια θαυμαστή πλοκή όπως το "The Turn of the Screw", όπως το "Der Prozess", όπως το "Le Voyageur sur la Terre", όπως αυτό που πέτυχε, στο Μπουένος Λίρες, ο Αδόλφο Μπιόυ Κασάρες.
[...] Στα ισπανικά, τα έργα τεκμηριωμένης φαντασίας δεν είναι συχνά, για να μην πω ότι είναι σπανιότατα. Οι κλασικοί εξάσκησαν την αλληγορία, τις υπερβολές της σάτιρας και, καμιά φορά, την απλή λεκτική ασυναρτησία απ' την πιο πρόσφατη παραγωγή, δεν μπορώ να θυμηθώ παρά κάποιο διήγημα από τις "Παράξενες δυνάμεις" ή κάποιο άλλο του αδίκως ξεχασμένου Σαντιάγο Νταμπόβε. "Η εφεύρεση του Μορέλ" (τίτλος που παραπέμπει υιικά σ' έναν άλλο νησιώτη εφευρέτη, τον Μορό) μεταφυτεύει στα εδάφη μας και στη γλώσσα μας ένα νέο είδος.
Έχω συζητήσει με τον συγγραφέα της τις λεπτομέρειες της πλοκής της και την έχω διαβάσει αρκετές φορές δε θα 'ταν ανακρίβεια ή υπερβολή εκ μέρους μου αν τη χαρακτήριζα τέλεια.» (Χόρχε Λουίς Μπόρχες)
«Ο έρωτας στον Μπιόυ Κασάρες είναι μία σύλληψη προνομιούχος, η πλέον ολική και διαυγής, όχι μόνο του υπερβατικού στοιχείου που διέπει τον κόσμο, αλλά και του πραγματικού που ορίζει την καθημερινότητά μας».
(Οκτάβιο Πας)
«Θα επιθυμούσα να είμαι ο Μπιόυ...» (Χούλιο Κορτάσαρ)
«Γραμμένο το 1940, τούτο το έργο θα πρέπει να χαρακτηριστεί προφητικό, όπως ορισμένα βιβλία του Ιουλίου Βερν. Μπορούμε να ισχυριστούμε πως αναγγέλλει τη σημερινή παντοδυναμία της τηλεοπτικής εικόνας η οποία καθορίζει, επηρεάζει και εν τέλει δυναστεύει της ζωή μας, μα και του ηλεκτρονικού υπολογιστή, του οποίου η κυριαρχία μέσω της εικονικής πραγματικότητας είναι ήδη ορατή.» (Φίλιππος Φιλίππου, Το Βήμα, 25/2/2007)