ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Ο Σκιαθίτης λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης προσδιορίζει τον έρωτα ως διαρκή δια-πάλη, ως εγγραφή στο σώμα που αναζητεί την ειδική του 'μνήμη' και 'αλήθεια', την ίδια στιγμή που η ερωτική τομή φέρει όψεις ενατένισης της ίδιας και της άλλης ζωής. Ο έρωτας στα διηγήματα του Σκιαθίτη, αφενός μεν 'εγγίζει' το πεδίο μίας δυνάμει σεξουαλικότητας η οποία παραμένει ανοιχτή, αφετέρου δε αναφέρει μία ερωτική σήμανση, η οποία, μένοντας ανολοκλήρωτη, δύναται να επι-φέρει τον ίδιο της τον ίμερο, τον ίμερο της φυγής & της θέασης του κόσμου, του κάθε στιγμή κόσμου έτσι όπως, με αγωνία δια-γράφεται και συγκροτείται εκείνη την στιγμή: σώμα & ένα 'Όνειρο στο Κύμα'. Η Παπαδιαμαντική γραφή προσιδιάζει στη 'φόνευση' του τετριμμένου, εκεί όπου ο συγγραφέας, παθών και ο ίδιος, ως άλλη 'Σφίγγα' θέτει διε-ρωτήσεις: ποια δύναται να είναι η ερωτική απο-λύτρωση; Σε ποιο σημείο ενσκήπτει το πάθος; οι αναφορές σε έναν έρωτα που κατακλύζει; Αξιώνοντας την ίδια του μνήμη, την οντολογία του υποκειμένου που φέρει αντιθέσεις-αντινομίες, ο Σκιαθίτης αναζητεί το αδύνατο, διευρύνει τα όρια του χριστιανικού μαρτυρίου επανανοηματοδοτώντας το ως έρωτα, ερωτικό μαρτύριο που περιλαμβάνει εντός του συναισθηματικές 'εκρήξεις', πολύσημες μεταφορές & αναφορές, πλαίσιο που απέχει από την αναγωγική εικόνα του μονοδιάστατου 'κοσμοκαλόγερου'. Η Παπαδιαμαντική λογοθετικότητα, εν-σώματης φοράς, εγκολπώνεται την υποκειμενικότητα η οποία και εκτίθεται με τον τρόπο-τροπικότητα της 'ευφρόσυνης παραφροσύνης', μετατοπίζει την γλώσσα προς το ποθητά σαρκικό, στρέφοντας παράλληλα την προσοχή στις ίδιες τις 'άγνωστες βουλές' του έρωτα. Η Παπαδιαμαντική ερωτικότητα ως μαρτύριο επι-ζητεί την ανθρωπινότητα του, βίους που διαπερνούν μέσα από τα καλειδοσκόπια του φόβου, συγκροτώντας όχι εξιδανικευμένους ήρωες αλλά υποκείμενα, ανθρώπους υπό το πρίσμα της διαφοράς εντός της ομοιότητας. Το ερωτικό πάθος αφυπνίζεται πριν σημάνει η ώρα της προβολής των συμβολισμών.