ΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ

Παρουσίαση

Ένα συνηθισμένο σαββατιάτικο πρωινό, ο επιτυχημένος συγγραφέας παιδικών βιβλίων Στίβεν Λιούις βγαίνει με την τρίχρονη κορούλα του για ψώνια στο σουπερμάρκετ. Καθώς περιμένουν στην ουρά, η προσοχή του στιγμιαία αποσπάται και όταν, μετά από δευτερόλεπτα, στρέφεται προς την κόρη του, το παιδί έχει εξαφανιστεί. Από εκείνη τη στιγμή, αρχίζει η αγωνιώδης αναζήτηση του χαμένου παιδιού και η περιδίνηση του πατέρα στο κενό της απώλειας που θα επηρεάσει βαθιά τη σχέση του με τη γυναίκα του, με την ψυχή του και με τον ίδιο τον χρόνο... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Είναι ο ΜακΓιούαν που όλοι περιμέναμε... το "Χαμένο παιδί" είναι ένα εξαιρετικό επίτευγμα στο οποίο μορφή και περιεχόμενο, θεωρία και πράξη είναι τόσο αριστοτεχνικά και αξεδιάλυτα συνυφασμένα, ώστε το μυθιστόρημα γίνεται η διατράνωση και ταυτόχρονα η επαλήθευση της ίδιας του της θέσης. Κι ακόμα είναι πολύ συγκινητικό, με αποκορύφωμα το όμορφο τέλος του". (The Guardian)
"Με τη σχεδόν αβάσταχτη αμεσότητα της γραφής του καθώς ανατέμνει την πραγματικότητα, με την απόκοσμη, παιγνιώδη ευφυΐα του... ο ΜακΓιούαν έγραψε ένα υπέροχο μυθιστόρημα". (Observer)
"Δυνατό και πανέμορφα γραμμένο". (Publishers Weekly)

"Μια πυρηνική οικογένεια που διαλύεται στα εξ ών συνετέθη και όλα ανατρέπονται: ο γάμος, η οικειότητα, η αντίληψη του χρόνου. Η σκληρή παιδική ηλικία και τα παιδικά αναγνώσματα. Η ελλιπής ενηλικίωση. Οι πρώτες δεξιότητες και πώς η εκμάθηση γραφής και ανάγνωσης τις ακυρώνουν, παράγοντας δυστυχείς ενήλικες. Οι ιδιότητες γονιού και παιδιού στο ίδιο πρόσωπο. Η καταγγελία της μεταθατσερικής Βρετανίας. Η ανικανότητα συμφιλίωσης της παιδικής φύσης με τη σκληρή πραγματικότητα. Η γλαφυρή και νοσταλγική αναδρομή σε εποχές ξεγνοιασιάς, τόσο σε ατομικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Κι εν τέλει, ένα χρονικό απώλειας της αθωότητας". (Από κείμενο του Νίκου Ξένιου στην BookPress.gr, 23/5/2012)