ΟΜΟΡΦΑ ΕΡΕΙΠΙΑ

Παρουσίαση

Σε μια βραχώδη γωνιά της ιταλικής ακτογραμμής, κάπου το 1962, ένας ονειροπόλος νεαρός ξενοδόχος κοιτάζει στα ανοιχτά και διακρίνει μέσα σε μια βάρκα που πλησιάζει στην ακτή μια μυστηριώδη γυναίκα. Έτσι ξεκινάει η ιστορία αυτού του μυθιστορήματος, που κερδίζει από την πρώτη στιγμή τον αναγνώστη με έναν συνδυασμό τρυφερότητας και μιας εντυπωσιακής πλοκής με αλλεπάλληλες ανατροπές. Από τα πολυτελή σκηνικά της Κλεοπάτρας στην αντεργκράουντ σκηνή του Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου του Εδιμβούργου και τα σημερινά στούντιο του Χόλλυγουντ, παρακολουθούμε τις περιπέτειες ενός συνόλου αξέχαστων ηρώων, καθώς κυνηγούν τα απίθανα όνειρά τους αρμενίζοντας στις ταραχώδεις θάλασσες της ζωής τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Με τα "Όμορφα ερείπια", το αριστούργημά του, ο Τζες Γουόλτερ μάς ταξιδεύει από τη μια ήπειρο στην άλλη, διασχίζοντας πολλές δεκαετίες. Ένα αριστοτεχνικά γραμμένο μυθιστόρημα, με καρδιά και φλεγόμενο πάθος, μεγάλα όνειρα, χαμένες αγάπες, βαθιές νοσταλγίες, ένα βιβλίο στα όρια της τελειότητας». (David Daley, "Salon")
«Ένας παράτολμος άθλος εντυπωσιακής αφηγηματικής μαεστρίας... Το βιβλίο ξεκινάει με μια δραματική, ρομαντική εισαγωγή, για να εξελιχθεί σ' ένα εντυπωσιακά πνευματώδες μυθιστόρημα κοινωνικής κριτικής, το οποίο αναστατώνει την καρδιά, ενώ συγχρόνως ανακουφίζει από τον πανανθρώπινο πόνο, που είναι η κινητήρια δύναμη αυτού του σύνθετου κειμένου που αλλάζει διαρκώς άξονα... Θα το λατρέψετε αυτό το βιβλίο». (Helen Schulman, New York Times Book Review)
«Γιατί να μασάμε τα λόγια μας; Τα "Όμορφα ερείπια" είναι ένα αληθινό αριστούργημα». (Richard Russo)
«Ήρωες τόσο συναρπαστικά ανθρώπινοι... Η μόνη πιθανότητα να μη σε συγκινήσουν τα "Όμορφα ερείπια" είναι να μην έχεις ίχνος εσωτερικής ζωής». (Rebecca Newberger Goldstein)
«Ρηξικέλευθο... παντρεύει τις μεγάλες δραματικές εντάσεις του κινηματογραφικού υπερθεάματος με την ψυχολογική εσωτερικότητα της υψηλής λογοτεχνίας. Το αποτέλεσμα είναι ένα βιβλίο που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου αλλά συγχρόνως και ένας καλαίσθητος στοχασμός πάνω στη φήμη, στην επιθυμία, στο καθήκον και στη μοίρα... Ο Γουόλτερ εγκαταστάθηκε για τα καλά στην πρώτη γραμμή των Αμερικανών συγγραφέων». (Steve Almond, Boston Globe)