Η ΠΙΝΑΚΙΔΑ

Παρουσίαση

Βιγκάτα, 1940. Το βράδυ της 11ης Ιουνίου, την επομένη της εισόδου της Ιταλίας στον πόλεμο που ολόκληρο το έθνος υποδέχθηκε σαν «κερδισμένο λαχείο», στον σύλλογο «Φάσο και Φαμίλια» εμφανίστηκε ξαφνικά, μετά από πέντε χρόνια εξορίας λόγω συστηματικής συκοφαντίας του ένδοξου φασιστικού καθεστώτος, ο Μικέλι Ραγκουζάνο. Κανείς, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν τον χαιρέτησε, όμως τα αίματα άναψαν αμέσως και άρχισαν να ξεστομίζονται άσχημα λόγια, μέχρι τη στιγμή που ο ντον Εμανουέλε Πέρσικο, ξερακιανός ενενηνταεξάχρονος, μέλος της φασιστικής οργάνωσης από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της, έπαθε συγκοπή.
Ο Ραγκουζάνο τον είχε ρωτήσει προκλητικά: «Το όνομα Αντόνιο Καννιτσάρο σας θυμίζει κάτι;». Κάποιος γονάτισε, ακούμπησε το αυτί του στην καρδιά του ηλικιωμένου και είπε σοβαρά: «Πέθανε». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Σε αυτές τις σελίδες περικλείεται όλος ο Καμιλλέρι, γλώσσα, ειρωνεία, πανέμορφες γυναίκες, άντρες που
περιμένουν να πέσει ο καρπός από το δέντρο, χωρίς να έχουν το κουράγιο όμως να προκαλέσουν την πτώση του». (Corriere della Sera)