Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ

Παρουσίαση

Μια διάβρωση του παρόντος θαρρείς φέρνει στην επιφάνεια τα περασμένα έτσι, όπως τα πετρώματα, από μια τεκτονική των βιωμάτων γεννιέται το υλικό της τέχνης. Είναι αυτή η ανάγκη για παρηγοριά, πως δεν είμαστε άοπλοι απέναντι στην αναπόφευκτη φθορά. Ράκη βιωμάτων συρραπτόμενα ανασυνθέτουν τον τάπητα της ζωής, ψηφίδες που συμπληρώνουν την εικόνα ενός τόπου, των ανθρώπων και της φύσης του.
Μπορεί η καμπούρα του καντηλανάφτη να 'ναι ενός αγγέλου τα μαζεμένα φτερά κι οι παπαγάλοι πεθαίνοντας να 'χουν το χιούμορ και τη μακροθυμία να κοροϊδεύουν τη ζωή θνησκόντων ερωτευμένων ανομολόγητα μυστικά καρπίζουν τον κάτω κόσμο, μνήμες, σαν τις ηλικίες του ξύλου, τους επάλληλους κύκλους ενός κορμού όπου ενώνονται η απώλεια και η ζωή, όπως σ' έναν κύκλο το τέλος και η αρχή, άνθρωποι και ζώα σ' ένα γαϊτανάκι ενωμένοι, και στο κέντρο, στύλος ριζωμένος, η πόλη κι οι οικογενειακοί δεσμοί.
Είκοσι διηγήματα για "του κόσμου το ξανάνιωμα και τη φθορά". (Από την έκδοση)

«Υπάρχει όντως πολύ θάνατος στα διηγήματα του Παπαμόσχου, όπως συνέβαινε και στις προηγούμενες συλλογές του. Οι απώλειες των δικών του ανθρώπων που τον έχουν σίγουρα σημαδέψει. Μιλά όμως γι’ αυτές χωρίς να μεμψιμοιρεί, χωρίς να μοιρολογεί. Ανασυνθέτοντας μικρές στιγμές του κοινού τους βίου, φαίνεται σαν να προσπαθεί να τους γνωρίσει καλύτερα, να ανακαλύψει όσα διέλαθαν της προσοχής του τις μέρες που βρισκόταν μαζί τους και η βιασύνη αλλά και η αμεριμνησία της ρέουσας καθημερινότητας δεν του επέτρεψαν να δει. Και το κάνει με τρυφερότητα, με στοργή, σαν να τους έχει δίπλα του και γι’ αυτό αξιοποιεί την ευκαιρία να αναπληρώσει ό,τι δεν μοιράστηκαν, όσα δεν χώρεσαν στον κοινό τους χρόνο». (Μιχάλης Πιτένης, bookpress.gr, 08/04/2020)

Περιεχόμενα

Καντηλανάφτες
Αρκουδάκια
Οι παπαγάλοι
Η μνήμη του ξύλου
Μαρτύρων φως
Το αμάξι του Νίκου
Xenia Du Lac
Δίκην Νησίδος
Τα γόνατα του θεού
Της κάμας η χαρά
Η τρελή
Η Λένγκω
Το γιορντάνι
Τα κουμπιά
Το πορτρέτο
Το σαΐνι
Μανιτάρια
Είδωλα καμόντων
Οι τελευταίες εικόνες
Το σαπούνι