ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΓΝΑΘΙΟ ΣΑΝΤΣΕΘ ΜΕΧΙΑΣ

Παρουσίαση

Αρχικά, αυτή η απόδοση τού Llanto por Ignacio Sanchez Mejias στα ελληνικά έγινε από το πρωτότυπο το φθινόπωρο του '66 και δημοσιεύτηκε (ιδιωτική έκδοση) τον Δεκέμβριο του '69. Έχω έντονες και ευχάριστες αναμνήσεις από τις πολλές συναντήσεις μου με τον ελληνιστή Ramon Irigoyen και τον ποιητή Βαγγέλη Ροζακέα, που συνεργάστηκαν στενά μαζί μου στην επεξεργασία της τελικής μορφής του κειμένου και μου πρόσφεραν απλόχερα με γνώση, ευαισθησία και μεγάλο κέφι πολύτιμα ερμηνευτικά και αισθητικά σχόλια.
Ο Ramon έγραψε επίσης μια εισαγωγή που επαινέθηκε πολύ και -νομίζω- παραμένει αψεγάδιαστη, ενώ ο Βαγγέλης έγραψε ένα sui generis δοκίμιο της δικής του ιδιοσυγκρασίας που εμφανίστηκε στο βιβλίο ως δεύτερη εισαγωγή και εντελώς απρόσμενα προκάλεσε (ιδιαίτερα το αρχικό μέρος) ανάμικτες και ακραίες αντιδράσεις. Ας είναι. Όπως αρμόζει, έχω διατηρήσει αυτούσια και τα δύο κείμενα των φίλων μου στο Επίμετρο, όπου τώρα συμπληρώνονται αρμονικά με ένα συγκινησιακά φορτισμένο σημείωμα του Χόρχε Γκιγιέν.
Αυτή εδώ η όψιμη δεύτερη έκδοση πρέπει να θεωρηθεί αναθεωρημένη και τελική: διόρθωσα ή άλλαξα στίχους, και έγραψα ύστερα από επίμονη έρευνα ένα χρονικό για τον Ιγνάθιο και την εποχή του και μια σειρά από σημειώσεις πολύ πιο εκτεταμένες από τις αρχικές. Ακόμα, πρόσθεσα παλιές φωτογραφίες (με όποια ευκρίνεια τυχαίνει να έχουν, που συνήθως δεν είναι υψηλή) και μια επιλογή από λιθογραφίες του Dali (Tauromachie I, 1966, Tauromachie II, 1968) και του Picasso (σειρές: La Tauromaquia, 1959, Toros y Toreros, 1961 και Le Carmen des Carmen, 1964).
Για την έκδοση αυτή ακολούθησα πιστά το πρωτότυπο, όπως εμφανίζεται στα Άπαντα του ποιητή, και συγκεκριμένα στην ανατύπωση (1991) της τρίτομης 22ης έκδοσης (1986) Federico Garcia Lorca: Obras Completas. Recopilacion, cronologia, bibliografia y notas de Arturo del Hoyo. Aguilar, Mardid. Τελικά, όμως, μερικοί από τους στίχους έχουν παραφραστεί στην προσπάθεια να βρεθούν ελληνικές αντιστοιχίες και να διατηρήσουν οι ρυθμοί το ταιριαστό τους "περπάτημα", ιδίως όταν το ποίημα διαβάζεται φωναχτά. Για τον αναγνώστη που θα ήθελε μια άμεση επαφή με το αυτούσιο περιεχόμενο των στίχων χωρίς την παρεμβολή της ποιητικής απόδοσης έχω προσθέσει μια κατά λέξη μετάφραση στο τέλος τού βιβλίου. (Από την έκδοση)

«Ο Αργύρης Ευστρατιάδης μετέφρασε για πρώτη φορά το αξεπέραστο επικολυρικό ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα Μοιρολόι για τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, ένα μυθικό έργο της σύγχρονης παγκόσμιας λογοτεχνίας, και το εξέδωσε ιδίοις αναλώμασι τον Δεκέμβριο του 1969. (...) ακριβώς μετά από πενήντα χρόνια?, υποψία μου είναι πως ο Αργύρης Ευστρατιάδης όλο και γυρόφερνε στο μυαλό του και απέρριπτε ή κι επανέφερε κάποιες αλλαγές, κάποιες προσθήκες, το κάτι παραπάνω, το κάτι λιγότερο, όλα αυτά τα χρόνια. Η συγκεκριμένη σημείωση ήταν κίνητρο και έναυσμα για πολύπλευρη ανάπτυξη, για να μάθει ο αναγνώστης πράματα και θάματα για τον Μεχίας και για τον Λόρκα, για τη γενιά του ’27, για τους τσιγγάνους και το φολκλόρ, για την εισβολή του υπερρεαλισμού, για τις ταυρομαχίες και το duende, ακόμη και για τις διάφορες εκδόσεις του ποιήματος στα ελληνικά». (Αθηνά Δημητριάδου, bookpress.gr 13/06/2020)