Ο ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΡΝΕΣΤΟΣ

Παρουσίαση

Ο σοβαρότατος κ. Ερνέστος είναι ίσως το γνωστότερο, μάλλον το πιο πνευματώδες και σίγουρα το τελευταίο θεατρικό έργο του Ουάιλδ. Ο Μπέρναρντ Σω είχε δηλώσει για τη συγκεκριμένη κωμωδία ότι τον διασκέδασε, μα δε μπόρεσε να τον συγκινήσει, καθώς ήταν "έργο που δεν διέθετε συναίσθημα". Ο Μπέρναρντ Σω είχε δίκιο και δεν είχε δίκιο, όπως συμβαίνει πάντα με τις σωστές εκτιμήσεις.
Ήδη με το άνοιγμα της αυλαίας, όταν ο ατάραχος υπηρέτης Λέην εξηγεί ότι είχε κάνει κάποτε έναν γάμο, ο Άλτζερνον Μονκρίφ αρχίζει να προβληματίζεται για την "χρησιμότητα των κατωτέρων στρωμάτων" και τον ρόλο τους στην ηθική καθοδήγηση της κοινωνίας! Ταυτόχρονα, το έργο αρχίζει να αποκαλύπτει τις προθέσεις του. Ναι, είναι έργο που αντί των αισθηματικών διακυμάνσεων προτιμά την ευφυή ειρωνεία αντί του πάθους (κι ας δηλώνει η Γκουέντολιν ότι αγαπά "passionately" τον ήρωα) προτιμά τα επιχειρήματα (τα οποία "έχουν πάντα κάτι το χυδαίο και πολύ συχνά πειστικό", κατά την λαίδη Μπράκνελ) κι αντί των παράφορων ερώτων προτιμά τις παραδοξολογίες. [...] (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

Ο ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΡΝΕΣΤΟΣ
Πράξη πρώτη
Πράξη δεύτερη
Πράξη τρίτη
Ενδίδοντας στη "γοητεία της σοβαρότητος"
(Μερικά σχόλια για τον "Ερνέστο" και τη μετάφρασή του)