Ο ΑΤΣΑΛΕΝΙΟΣ ΓΙΓΑΣ

Παρουσίαση

Πάντα είχα μια μεγάλη απορία: γιατί, ενώ ορισμένα έργα του Ιουλίου Βερν, όπως η τριλογία "Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα" - "Τα τέκνα του πλοιάρχου Γκράντ" - "Η Μυστηριώδης Νήσος", καθώς και "Ο γύρος του κόσμου σε ογδόντα μέρες", "Η σχολή των Ροβινσώνων", "Απ' τη γη στη σελήνη", "Ο δεκαπενταετής πλοίαρχος", κ.τ.λ., έχουν εκδοθεί κατ' επανάληψη από διάφορους εκδότες στην Ελλάδα, - πολλά άλλα, όπως "Ο Ατσαλένιος Γίγας", είναι ολότελα άγνωστα στο αναγνωστικό μας κοινό.
Κι όμως, το μυθιστόρημα που παρουσιάζεται σήμερα για πρώτη φορά στους Έλληνες κάθε ηλικίας -απ' τα παιδιά ως τους γέρους- δεν έχει μονάχα λεπτή αισθηματική πλοκή που μιλά ιδιαίτερα στις ψυχές των ρομαντικών ανθρώπων, αλλά και διαδραματίζεται στις Ινδίες του περασμένου αιώνα, σε μια πολυτάραχη εποχή, που οι ιθαγενείς ξεσηκώνονταν σε βίαιους απελευθερωτικούς αγώνες εναντίον των ωμών Άγγλων κατακτητών.
Ο "Ατσαλένιος Γίγας" είν' ένα αριστουργηματάκι, που εξόν απ' τις πολλές και αφάνταστες περιπέτειες που το πλαισιώνουν, έχει κατά βάθος, και διδακτικό χαρακτήρα. Ο συγγραφέας στιγματίζει απόλυτα και τις πράξεις βίας, και τις ωμότητες, είτε οι σκλαβωμένοι τις χρησιμοποιούν σαν μέσο, για να ξαναποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, είτε οι καταχτητές για αντίποινα.
Και το γεγονός ότι πολλά κεφάλαια του "Ατσαλένιου Γίγαντα" "εκτυλίσσονται" μέσα στις ζούγκλες των Ινδιών, όπου οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με τα πιο άγρια θηρία, μας οδηγεί στο εξής λογικό συμπέρασμα: πως ο Ιούλιος Βερν θέτει με παρρησία το καυτό ερώτημα - μήπως απ' τις τίγρεις, τις λεοπαρδάλεις και τους πάνθηρες... πιο αιμοβόρο θηρίο είναι ο άνθρωπος; (Από την έκδοση)