ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: ΗΡΑΚΛΕΙΔΑΙ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Στη σειρά ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ των εκδόσεων ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ κυκλοφορούν ήδη οι επτά σωζόμενες τραγωδίες του Αισχύλου (Πέρσαι, Επτά επί Θήβας, Ικέτιδες, Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες, Προμηθεύς Δεσμώτης) και οι επίσης επτά του Σοφοκλή (Αίας, Τραχίνιαι, Αντιγόνη, Οιδίπους Τύραννος, Ηλέκτρα, Φιλοκτήτης, Οιδίπους επί Κολωνώ). Δεκατέσσερις κομψοί και καλαίσθητοι τόμοι είναι στη διάθεση και στην κρίση του αναγνωστικού κοινού, η υποδοχή του οποίου δικαιώνει το μόχθο του εκδότη και όλων των συντελεστών της έκδοσης.
Η σειρά αυτή, που φιλοδοξεί να φέρει κοντά στο ευρύτερο κοινό όλα τα θεατρικά έργα της ελληνικής αρχαιότητας με εγκυρότητα και υπευθυνότητα, παρουσιάζει τώρα το έργο του νεότερου από τους τρεις μεγάλους τραγικούς, του Ευριπίδη. Το αρχαίο κείμενο είναι πάντα το κείμενο των εκδόσεων της Οξφόρδης, η μετάφραση είναι και πάλι του ποιητή και φιλόλογου Κώστα Τοπούζη, ο οποίος επιμελήθηκε επίσης τις εισαγωγές και τα σχόλια, η καλλιτεχνική φροντίδα ανήκει και πάλι στο Γιάννη Λεκκό και η παραστασιογραφία, όπως και στα προηγούμενα, συντάχτηκε από ειδικούς θεατρολόγους.
Με τα δεκαεννιά έργα του Ευριπίδη, όσα δηλαδή σώθηκαν από τα εκατό περίπου που έγραψε ο ποιητής (συμπεριλαμβάνοντας το Ρήσο, η γνησιότητα του οποίου έχει αμφισβητηθεί, καθώς και το σατυρικό δράμα Κύκλωψ), ολοκληρώνεται η σειρά όσον αφορά την τραγωδία. Η αρχαία ελληνική τραγωδία είναι, τελικά, τα τριάντα δύο εν συνόλω έργα (αφού ο Κύκλωψ είναι σατυρικό δράμα) που επέζησαν και έφτασαν έως εμάς ακέραια. Ό,τι άλλο ξέρουμε γι' αυτήν προέρχεται από -μεγαλύτερα ή μικρότερα- αποσπάσματα χαμένων τραγωδιών ή από μεμονωμένους στίχους και αναφορές που γίνονται στα έργα συγγραφέων της ύστερης αρχαιότητας και των πρώτων βυζαντινών χρόνων.
Είναι γεγονός ότι το ποσοστό των έργων που σώθηκαν (το ένα δέκατο περίπου από όσα έγραψαν οι τρεις μεγάλοι τραγικοί και λιγότερο από το ένα τριακοστό της όλης παραγωγής) είναι, δυστυχώς, μικρό, ενώ παράλληλα τίποτε δεν μπορεί να μας βεβαιώσει ότι είναι και το ποιοτικά ανώτερο, αφού μάλιστα η ποιοτική αξία συνδέεται και με την αναγνωστική πρόσληψη της κάθε εποχής. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις έργων που δεν εκτιμήθηκαν όσο έπρεπε στον καιρό τους, και βρήκαν την καταξίωσή τους αργότερα. Απόδειξη αποτελεί και ο ίδιος ο Ευριπίδης.
Στους δημόσιους αγώνες έλαβε μόνο τέσσερα «πρωτεία». Κατηγορήθηκε όσο κανείς και έγινε στόχος της κωμωδίας. Μετά το θάνατό του όμως κυριάρχησε στη σκηνή και επηρέασε περισσότερο από κάθε άλλον τους μεταγενέστερους. Τολμηρός και νεοτεριστής, σοκάρει με τα θέματα και τις τεχνικές του το κοινό της εποχής του. Διανοούμενος ποιητής, μεταφέρει την τραγωδία -όπως ο φίλος του ο Σωκράτης τη φιλοσοφία- από τον ουρανό στη γη και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Προβληματίζεται και προβληματίζει, δίνοντας νέα αίσθηση στο τραγικό, νέα πνοή και διάσταση στην τραγωδία. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΙΚΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Βιογραφικά λίγα
Περίγυρος και ένταξη του Ευριπίδη
Το έργο και οι τραγωδίες του
Η έννοια του τραγικού στον Ευριπίδη
"...Ο τραγικώτατος πάντων"
Καινοτομίες και άλλα
"Εκτιμήσεις"
ΗΡΑΚΛΕΙΔΑΙ
Η υπόθεση του έργου
Λίγα σχόλια για το έργο
Τα πρόσωπα του έργου
Αρχαίο κείμενο - μετάφραση
Σημειώσεις
Η δομή της τραγωδίας
Παραστασιογραφία