Η ΑΤΤΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ

Παρουσίαση

Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι την εποχή όπου άρχισαν να μνημονεύονται οι κωμικοί ποιητές, η Αττική Κωμωδία είχε ήδη "μερικές καθορισμένες μορφές". Σε τούτο το βιβλίο προβάλλεται η υπόθεση ότι αυτές οι πατροπαράδοτες "μορφές", που μπορούν να ιχνηλατηθούν με σαφήνεια ακόμη και στα σταθερά γνωρίσματα του αριστοφανικού έργου, είχαν κληρονομηθεί από ένα τελετουργικό δράμα, που το περιεχόμενό του μπορεί να αποκατασταθεί. Τα κεφάλαια 2 έως 8 περιέχουν την επιχειρηματολογία αυτής της θεωρίας, και το κεφάλαιο 9 καταπιάνεται με το παράδοξο γεγονός (αν είναι παράδοξο) ότι το τελετουργικό δράμα που υπόκειται στην Κωμωδία, αποδεικνύεται του ίδου ουσιαστικά τύπου μ' εκείνο όπου ο Γκίλμπερτ Μάρεϊ αναζήτησε την καταγωγή της Τραγωδίας.
Για μια τέτοια κατάληξη δεν ήμουν προετοιμασμένος ούτε εγώ ο ίδιος. Τούτο το βιβλίο είχε σχεδιασθεί, και ένα μέρος του (...) είχε κιόλας γραφτεί, ενώ δεχόμουν ακόμη την τρέχουσα άποψη ότι η Αριστοφανική Κωμωδία είναι μια συρραφή από κομμάτια χαλαρά ενωμένα μεταξύ τους και με καταγωγή ενδεχομένως ξένη το ένα από το άλλο. Μια προσεκτικότερη μελέτη των έντεκα έργων με έπεισε ότι αυτή η γνώμη ήταν σχεδόν εξολοκλήρου λανθασμένη. Τα έργα, με όλη την ποικιλία και την υπερβολή τους, έχουν όχι μόνο ενότητα στη δομή, αλλά και ένα πλαίσιο από πατροπαράδοτα επεισόδια, που δεν μπορούν, πιστεύω, να εξηγηθούν αλλιώς παρά σαν ο επιζών σκελετός μιας τελετουργικής πλοκής. Έτσι η υπόθεση αυτή μού επιβλήθηκε από τα πράγματα· είναι πολύ πιθανό όμως ότι δεν θα τη σκεφτόμουν ποτέ, αν δεν είχα στο νου μου τη θεωρία του Μάρεϊ για τις τελετουργικές μορφές στην Τραγωδία. Συνεπώς, το χρέος μου απέναντί του είναι μεγάλο. Η αφιέρωση μαρτυρεί τη συναίσθηση αυτού του χρέους από μέρους μου, καθώς και την ευγνωμοσύνη μου για όσα διδάχθηκα από την ευφάνταστη και λεπταίσθητη ερμηνεία του της ελληνικής ποίησης. [...] (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Περιεχόμενα

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ΕΞΟΔΟΣ
α΄. Γάμος και Κώμος
β΄. Καινούργιος Θεός και καινούργιος Βασιλιάς
ΤΑ ΦΑΛΛΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ ΤΗΣ ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ
α΄. Ταξινόμηση των τύπων
Η εκφορά του Θανάτου
Η πάλη Καλοκαιριού και Χειμώνα
Θάνατος και Ανάσταση
β΄. Σύγχρονες επιβιώσεις
Η αγγλική παντομίμα
Τα πανηγυρικά έργα στη Βόρεια Ελλάδα
γ΄. Αρχαιοελληνικά παράλληλα
Η ένοπλη όρχηση
Η πάλη Ξάνθου και Μέλανθου
Ο ΑΓΩΝ
α΄. Καταγωγή στην Αγώνα
β΄. Το μοτίβο του Θανάτου και της Ανάστασης στον Αγώνα
ΘΥΣΙΑ ΚΑΙ ΓΕΥΜΑ
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΧΟΡΟΥ
α΄. Ο Χορός στον Αγώνα
β΄. Ο Χορός στην Παράβαση
Ο ΑΛΑΖΩΝ
ΤΑ ΕΤΟΙΜΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ
α΄. Τύποι του Αλαζόνα
Ο Παλικαράς, Ι (Λάμαχος)
Ο Σοφολογιότατος, Ι (Σωκράτης)
Ο Σοφολογιότατος, ΙΙ (Ευριπίδης)
Ο Παλικαράς, ΙΙ (Αισχύλος)
Ο Μάγειρος ή Αλλαντοπώλης (Αγοράκριτος)
Ο Παράσιτος (Κλέων)
β΄. Τύποι κατά το φύλο και την ηλικία
ΚΩΜΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Σύνοψη των κωμωδιών του Αριστοφάνη
Αχαρνής
Ιππής
Νεφέλαι
Σφήκες
Ειρήνη
Όρνιθες
Λυσιστράτη
Θεσμοφοριάζουσαι
Βάτραχοι
Εκκλησιάζουσαι
Πλούτος
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ
ΕΙΚΟΝΕΣ