ΤΖΟΥΝΤ Ο ΑΦΑΝΗΣ

Παρουσίαση

Η Πόλη της μάθησης είχε μια απόμακρη όψη κι εκείνος είχε χάσει κάθε συναίσθημα απέναντί της. Όμως καθώς ο ήλιος έριχνε το ζωηρό του φως φτιάχνοντας σκιές πάνω στη γοτθική αρχιτεκτονική των προσόψεων και ζωγράφιζε τα σχέδια των ερειπωμένων επάλξεων στο φρέσκο γρασίδι μέσα στις αυλές των κολεγίων, ο Τζουντ σκέφτηκε ότι δεν είχε ποτέ ξαναδεί την πόλη τόσο όμορφη. Πήγε στο δρόμο όπου είχε πρωτοαντικρύσει τη Σου. Η καρέκλα της βρισκόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο αδειανή. Ήταν σαν εκείνη να 'χε πεθάνει και κανείς να μην ήταν ικανός να τη διαδεχτεί στις καλλιτεχνικές της αναζητήσεις. Ήταν δική της τώρα η Πόλη φάντασμα. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Ένας από τους μεγαλύτερους άγγλους μυθιστοριογράφους και ποιητές, ο Τόμας Χάρντι, έγραψε τον Τζουντ το 1895. Επρόκειτο για το τελευταίο μυθιστόρημα της ζωής του, το οποίο μάλιστα προκάλεσε την κοινωνική κατακραυγή διότι εξέφραζε απόψεις προοδευτικές για την εποχή του, που δύσκολα μπορούσαν να γίνουν ανεκτές. Ο Τζουντ είναι φτωχός, παρ' όλα αυτά δεν σταματά να ονειρεύεται μια ζωή διανοουμένου. Αφιερώνεται στη μελέτη, υποβάλλει τον εαυτό του σε θυσίες, ταυτόχρονα κυνηγά την προσωπική του ευτυχία, αλλά στη ζωή, και ιδιαίτερα σε μια πουριτανική κοινωνία, καμιάς προσπάθειας η επιβράβευση δεν είναι δεδομένη, εάν υπερβαίνει τα κατά καιρούς "χρηστά ήθη"... (Γιάννης Τριανταφύλλου, Λάμπρος Σκουζάκης, Ελευθεροτυπία, 2/4/2011)